عفونت ادراری چیست ؟ علائم، آزمایش و درمان

آزمایش ادرار چیست؟

آزمایش ادرار (همچنین به عنوان آزمایش ادرار شناخته می شود) آزمایشی است که جنبه های بصری، شیمیایی و میکروسکوپی ادرار شما را بررسی می کند. این می تواند شامل آزمایش های مختلفی باشد که ترکیبات مختلفی را که با استفاده از یک نمونه ادرار از ادرار شما عبور می کند، شناسایی و اندازه گیری می کند.

آزمایش ادرار، که شامل آزمایش خون در ادرار است، برای بررسی سلامت عمومی شما، از جمله سلامت دستگاه ادراری، کلیه ها و آزمایش ادرار یک آزمایش رایج است که می تواند بسیاری از جنبه های مختلف سلامتی شما را با نمونه ادرار ارزیابی کند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اغلب از آزمایش های آنالیز ادرار برای غربالگری یا نظارت بر برخی شرایط سلامتی و برای تشخیص عفونت های دستگاه ادراری استفاده می کنند.
این آزمایش همچنین می تواند برای بررسی سایر مشکلات سلامتی به جز خون در ادرار استفاده شود.

تجزیه و تحلیل ادرار چیست؟

مقدار کمی ادرار در زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا مواردی را که در ادرار طبیعی نیستند که با چشم غیر مسلح دیده نمی‌شوند، از جمله گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید (یا سلول‌های چرکی)، باکتری‌ها (میکروب‌ها) یا کریستال ها (که از مواد شیمیایی در ادرار تشکیل می شوند) را بررسی کنند. 

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اغلب از آزمایش ادرار برای غربالگری یا نظارت بر برخی بیماری های رایج سلامت مانند بیماری کبد، بیماری کلیوی و دیابت، و برای تشخیص عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) استفاده می کنند.

در حالی که چندین جنبه مختلف از سلامت شما را می توان با نمونه ادرار آزمایش کرد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما بسته به علائم و وضعیت شما، آزمایش هایی را که تحت آزمایش ادرار سفارش دهد، انتخاب می کند.

چه آزمایشاتی در آزمایش ادرار گنجانده شده است؟

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند چندین آزمایش مختلف را در یک آزمایش ادرار شامل شود. بسته به علائم شما، شرایط سلامتی موجود و/یا وضعیت، ارائه‌دهنده شما انتخاب می‌کند که کدام آزمایش ادرار را تحت آزمایش ادرار سفارش دهد.

به طور کلی، یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا تکنسین آزمایشگاهی می‌تواند نمونه ادرار آنالیز ادرار را برای جنبه‌های گسترده زیر بررسی کند:

• رنگ و ظاهر ادرار
• یافته های شیمیایی
• یافته های میکروسکوپی

برای اکثر آزمایش‌های آنالیز ادرار، یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی بررسی می‌کند که نمونه ادرار با «چشم غیرمسلح» چگونه به نظر می‌رسد. آن‌ها بررسی می‌کنند که آیا شفاف یا ابری است و آیا رنگ پریده، زرد تیره یا رنگ دیگری است.

رنگ طبیعی ادرار معمولاً کمی زرد است و بسته به میزان غلظت یا رقیق بودن ادرار شما می تواند از بی رنگ یا زرد کم رنگ تا کهربایی تیره متغیر باشد.

بسیاری از چیزها می توانند روی رنگ ادرار شما تأثیر بگذارند، از جمله برخی داروها و مکمل ها و غذاهای خاصی که می خورید، مانند چغندر. با این حال، رنگ غیر معمول ادرار نیز می تواند نشانه بیماری باشد. به عنوان مثال، ادرار قرمز رنگ می تواند زمانی اتفاق بیفتد که خون در ادرار شما وجود دارد و می تواند نشان دهنده بیماری یا آسیب به بخشی از سیستم ادراری شما باشد.

ادرار کدر همیشه نشان دهنده ادرار ناسالم نیست. به عنوان مثال، سلول های اسپرم و پوست بی ضرر هستند و می توانند ادرار شما را کدر کنند. سایر موادی که می توانند ادرار شما را کدر کنند، مانند گلبول های قرمز، گلبول های سفید و باکتری ها، ممکن است نشان دهنده چندین بیماری مختلف باشند، از جمله:

• کم آبی بدن
• عفونت دستگاه ادراری (UTI)
• عفونت های مقاربتی (STIs)
• سنگ کلیه
• دیابت

انواع متداول آزمایش‌هایی که ممکن است در آزمایش ادرار گنجانده شود

آزمایش ادرار پروتئین

آزمایش ادرار پروتئینی وجود پروتئین هایی مانند آلبومین را در ادرار شما اندازه گیری می کند. سطح پروتئین ادرار بالاتر از حد نرمال ممکن است نشان دهنده چندین بیماری مختلف مانند نارسایی قلبی، مشکلات کلیوی و کم آبی بدن باشد.

آزمایش سطح pH ادرار

آزمایش pH ادرار، سطح اسید و باز (pH) ادرار شما را اندازه گیری می کند. PH بالای ادرار ممکن است نشان دهنده شرایطی از جمله مشکلات کلیوی و عفونت دستگاه ادراری (UTI) باشد. PH پایین ادرار ممکن است نشان دهنده شرایطی از جمله کتواسیدوز مرتبط با دیابت و اسهال باشد.

آزمایش کتون ادرار

زمانی که بدن شما مجبور است چربی ها و اسیدهای چرب را تجزیه کند تا به عنوان سوخت برای انرژی استفاده شود، کتون ها ایجاد می شوند. این به احتمال زیاد زمانی اتفاق می افتد که بدن شما قند یا کربوهیدرات کافی به عنوان سوخت دریافت نکند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اغلب از آزمایش ادرار کتون برای بررسی کتواسیدوز مرتبط با دیابت استفاده می کنند.

آزمایش گلوکز ادرار

آزمایش ادرار گلوکز میزان قند (گلوکز) در ادرار شما را اندازه گیری می کند. در شرایط عادی، نباید گلوکز در ادرار شما وجود داشته باشد، بنابراین وجود گلوکز می تواند نشانه دیابت یا دیابت بارداری باشد.

آزمایش ادرار بیلی روبین

بیلی روبین یک رنگدانه زرد رنگ است که در صفرا، مایعی که توسط کبد تولید می شود، یافت می شود. اگر در ادرار خود بیلی روبین دارید، ممکن است نشان دهنده مشکلات کبد یا مجرای صفراوی باشد.

آزمایش نیتریت ادرار 

نتیجه آزمایش نیتریت مثبت می تواند نشان دهنده عفونت دستگاه ادراری (UTI) باشد. با این حال، همه باکتری ها قادر به تبدیل نیترات (ماده ای که به طور معمول در ادرار شما وجود دارد) به نیتریت نیستند، بنابراین با وجود تست نیتریت منفی، همچنان می توانید عفونت ادراری داشته باشید.

آزمایش لکوسیت استراز ادرار

لکوسیت استراز آنزیمی است که در اکثر گلبول های سفید وجود دارد. وقتی این آزمایش مثبت باشد، ممکن است نشان دهنده وجود التهاب در دستگاه ادراری یا کلیه باشد. شایع ترین علت گلبول های سفید در ادرار عفونت باکتریایی دستگاه ادراری (UTI) است.

آزمایش وزن مخصوص ادرار

آزمایش وزن مخصوص غلظت تمام ذرات شیمیایی در ادرار شما را نشان می دهد. نتایج غیر طبیعی ممکن است نشان دهنده چندین وضعیت مختلف سلامتی باشد.

یافته های میکروسکوپی ادرار

یک تکنسین آزمایشگاه ممکن است نمونه ادرار را زیر میکروسکوپ بررسی کند تا به دنبال مواد ریز در ادرار باشد، از جمله:

• سلول ها.
• قطعات سلولی
• گچ های ادراری
• مخاط
• باکتری یا سایر میکروب ها.
• کریستال ها

تست های میکروسکوپی در آزمایش ادرار 

تست های میکروسکوپی که ارائه دهندگان ممکن است در آزمایش ادرار شامل شوند عبارتند از:

آزمایش گلبول قرمز ادرار (RBC):

افزایش تعداد گلبول های قرمز نشان می دهد که در ادرار شما خون وجود دارد. با این حال، این آزمایش نمی تواند تشخیص دهد که خون از کجا می آید. برای مثال، آلودگی به خون ناشی از هموروئید یا خونریزی واژینال را نمی توان از خونریزی در جایی در سیستم ادراری تشخیص داد. در برخی موارد، سطوح بالاتر از حد طبیعی گلبول های قرمز در ادرار شما ممکن است نشان دهنده مشکلات مثانه، کلیه یا دستگاه ادراری باشد.

آزمایش گلبول های سفید ادرار (WBC):

افزایش تعداد WBC و/یا آزمایش مثبت لکوسیت استراز ممکن است نشان دهنده عفونت یا التهاب در جایی در دستگاه ادراری باشد.

سلول های اپیتلیال

سلول های اپیتلیال سلول هایی هستند که پوششی را بر روی تمام سطوح داخلی و خارجی بدن شما تشکیل می دهند و حفره های بدن و اندام های توخالی را می پوشانند. دستگاه ادراری شما با سلول های اپیتلیال پوشیده شده است. وجود برخی سلول های اپیتلیال در ادرار طبیعی است، اما افزایش تعداد سلول های اپیتلیال ممکن است نشان دهنده عفونت، التهاب و/یا سرطان در دستگاه ادراری شما باشد.

باکتری‌ها، مخمرها و انگل‌ها

گاهی اوقات، باکتری‌ها می‌توانند وارد مجرای ادرار شما شوند و باعث عفونت دستگاه ادراری (UTI) شوند. نمونه ادرار همچنین می تواند به باکتری، مخمر و انگل آلوده شود، به خصوص برای افرادی که واژن دارند. مخمر می تواند نمونه را برای افرادی که عفونت مخمری واژن دارند آلوده کند. تریکوموناس واژینالیس یک انگل است که ممکن است در ادرار افرادی که واژن دارند نیز یافت شود. این عامل یک بیماری مقاربتی به نام تریکومونیازیس است.

ذرات ادرار: ذرات ریز لوله مانندی هستند که گاهی اوقات می توانند در ادرار شما باشند. آنها از پروتئین آزاد شده توسط سلول های کلیه شما تشکیل می شوند. انواع خاصی از ذرات ممکن است نشان دهنده مشکلات کلیوی باشد، در حالی که برخی دیگر کاملا طبیعی هستند.

چرا به آزمایش ادرار نیاز دارم؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به دلایل متعددی آزمایش های آزمایش ادرار را سفارش می دهند زیرا نمونه ادرار می تواند بینش های زیادی را در مورد سلامت شما ارائه دهد. ارائه دهنده شما ممکن است به یک یا چند مورد از دلایل زیر برای شما آزمایش ادرار تجویز کند:

• به عنوان بخشی از معاینه پزشکی معمول شما برای غربالگری علائم اولیه برخی از شرایط سلامتی.
• اگر علائم و نشانه های برخی از بیماری ها مانند دیابت یا بیماری کلیوی را تجربه می کنید.
• برای نظارت بر برخی شرایط سلامتی که تحت درمان هستید، مانند دیابت یا بیماری کلیوی.
• برای تشخیص عفونت ادراری (UTI).
• اگر در بیمارستان بستری شده اید به عنوان یک چکاپ مقدماتی برای جراحی.

چگونه نتایج آزمایش ادرار خود را بخوانیم؟

بسته به آزمایش هایی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما برای آزمایش ادرار شما سفارش داده است، ممکن است فقط چند اندازه گیری در نتایج آزمایش شما وجود داشته باشد. گزارش‌های آزمایشگاهی، از جمله گزارش‌های آزمایش ادرار، معمولاً اطلاعات زیر را ارائه می‌دهند:

• نام آزمایش ادرار یا آنچه در ادرار شما اندازه گیری شده است.
• تعداد، اندازه گیری یا ارزیابی نتیجه آزمایش ادرار شما.
• نتیجه طبیعی، محدوده اندازه گیری یا ارزیابی برای آن آزمون.
• اطلاعاتی که نشان می دهد نتیجه شما طبیعی است یا غیر طبیعی.

وضوح ادرار به میزان شفافیت نمونه ادرار شما اشاره دارد. اکثر آزمایشگاه ها شفافیت ادرار را به عنوان یکی از موارد زیر طبقه بندی می کنند:

• پاک
• کمی ابری
• ابری
• کدر 

اگر آزمایش ادرار شیمیایی انجام داده اید، مانند آزمایش ادرار گلوکز یا آزمایش ادرار نیتریت، نتایج ممکن است به عنوان منفی یا مثبت طبقه بندی شوند و/یا میزان ماده را نشان دهند.

اگر آزمایش ادرار میکروسکوپی انجام داده اید، مانند آزمایشی که گلبول های قرمز خون (RBC) یا باکتری را بررسی می کند، آزمایشگاه احتمالاً تعداد (نتایج) ماده را به عنوان یکی از موارد زیر طبقه بندی می کند:

• تعداد کمی
• در حد متوسط
• زیاد

کشت ادرار چیست؟

(YOOR-in KUL-cher) یک آزمایش آزمایشگاهی برای بررسی باکتری ها، مخمرها یا سایر میکروارگانیسم ها در ادرار می باشد. کشت ادرار می تواند به شناسایی نوع میکروارگانیسمی که باعث عفونت می شود کمک کند. این به تعیین بهترین درمان کمک می کند.

همانطورکه گفته شد کشت ادرار یک آزمایش آزمایشگاهی برای بررسی وجود باکتری یا سایر میکروب ها در نمونه ادرار است.

می توان از آن برای بررسی عفونت ادراری در بزرگسالان و کودکان استفاده کرد.

اگر کشت ادرار مثبت باشد چه اتفاقی می افتد؟

آزمایش “مثبت” یا غیر طبیعی زمانی است که باکتری یا مخمر در کشت یافت شود. این به احتمال زیاد به این معنی است که شما عفونت مجاری ادراری یا عفونت مثانه دارید. آزمایش‌های دیگر ممکن است به ارائه‌دهنده شما کمک کند تا بداند کدام باکتری یا مخمر باعث عفونت می‌شود و در صورت نیاز به درمان، کدام آنتی‌بیوتیک به بهترین وجه آن را درمان می‌کند.

تفاوت بین آزمایش ادرار و کشت ادرار چیست؟

کشت ادرار شامل رشد باکتری از نمونه ادرار در آزمایشگاه برای تشخیص عفونت های دستگاه ادراری و سایر عفونت ها است. کشت ادرار بخشی از آزمایشات معمول آنالیز ادرار نیست. مانند آزمایش ادرار، نمونه کشت ادرار باید با روش تمیز کردن یا با وارد کردن کاتتر از طریق مجرای ادرار به مثانه گرفته شود.

اگر نتایج آزمایش ادرار شما نشان می‌دهد که احتمال عفونت ادراری وجود دارد، ممکن است ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما کشت ادرار را برای آزمایشگاه دستور دهد تا نمونه ادراری را که برای آزمایش اصلی داده‌اید خارج کند. کشت ادرار می تواند نوع باکتری عامل عفونت ادراری را مشخص کند.

آزمایش ادرار می تواند شامل چندین آزمایش مختلف، اندازه گیری و ارزیابی جنبه های ادرار شما باشد.
کشت ادرار یک آزمایش آزمایشگاهی برای بررسی وجود باکتری یا سایر میکروب ها در نمونه ادرار است. می توان از آن برای بررسی عفونت ادراری در بزرگسالان و کودکان استفاده کرد. مجاری ادراری زنان و مردان به جز طول مجرای ادرار نسبتاً یکسان است.

نحوه انجام کشت ادرار

بیشتر اوقات، نمونه به عنوان یک نمونه ادرار تمیز در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا خانه شما جمع آوری می شود. برای جمع آوری ادرار از کیت مخصوصی استفاده خواهید کرد.

نمونه ادرار را می توان با وارد کردن یک لوله لاستیکی نازک (کاتتر) از طریق مجرای ادرار به مثانه نیز گرفت. این کار توسط شخصی در دفتر ارائه دهنده شما یا در بیمارستان انجام می شود. ادرار به یک ظرف استریل تخلیه می شود و کاتتر خارج می شود.

به ندرت، ارائه دهنده شما ممکن است با وارد کردن یک سوزن از طریق پوست پایین شکم به مثانه، نمونه ادرار را جمع آوری کند.

ادرار به آزمایشگاه برده می شود تا مشخص شود در صورت وجود کدام باکتری یا مخمر در ادرار وجود دارد. این 24 تا 48 ساعت طول می کشد.

کشت ادرار چه بیماری هایی را می تواند تشخیص دهد؟

آزمایش کشت ادرار می تواند باکتری یا مخمر ایجاد کننده عفونت ادراری (UTI) را شناسایی کند. اگر باکتری‌ها تکثیر شوند، آزمایش حساسیت آنتی‌بیوتیکی می‌تواند آنتی‌بیوتیکی را شناسایی کند که احتمالاً آن باکتری خاص را می‌کشد. در صورت ابتلا به عفونت ادراری مزمن یا غیر قابل درمان، پزشک ممکن است دستور کشت ادرار بدهد.

چه عفونت هایی در کشت ادرار نشان می دهد؟

آزمایش “مثبت” یا غیر طبیعی زمانی است که باکتری یا مخمر در کشت یافت شود. این به احتمال زیاد به این معنی است که شما عفونت مجاری ادراری یا عفونت مثانه دارید. آزمایش‌های دیگر ممکن است به ارائه‌دهنده شما کمک کند تا بداند کدام باکتری یا مخمر باعث عفونت می‌شود و در صورت نیاز به درمان، کدام آنتی‌بیوتیک به بهترین وجه آن را درمان می‌کند.