تفسیر آزمایش خون

تستهای عملکرد تیروئید شامل سنجش سطح هورمون ها و آنتی بادی های مربوط به تیرویید را در خون بررسی می کند. و در بیشتر مواقع، پزشک چندین مورد از این آزمایش ها را با هم تجویز می کند تا تصویر کلی از عملکرد تیروئید شما را بدست آورد.

انواع مختلف آزمایشات تیروئید عبارتند از:

هورمون محرک تیروئید (TSH)، تیروکسین (T4)، تری یدوتیرونین (T3) و آنتی بادی های تیروئید شامل آنتی تیروگلوبولین (anti tg ) و آنتی تیرویید پراکسیداز (TPO(می باشد.

در حالی که محدوده طبیعی ممکن است از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر متفاوت باشد، به طور کلی هر هورمون باید در محدوده مرجعی قرار گیرد که طبیعی در نظر گرفته می شود. هنگامی که به نتایج نگاه می
کنید، معمولاً یک محدوده مرجع لیست شده است تا بدانید که آیا اندازه گیری برای آن آزمایشگاه خاص طبیعی است یا خیر. اگر نتایج شما خارج از محدوده طبیعی باشد، این ممکن است به جای یک وضعیت تیروئید طولانی مدت، نوسانات موقتی در عملکرد تیروئید را نشان میدهد و تغییرات روزانه در سطوح هورمونهای تیروییدی می تواند طبیعی
باشدو بخشی از یک سیستم غدد درون ریز سالم و پاسخگو باشد.

عوامل زیادی ممکن است بر نتایج آزمایش تیروئید تأثیر بگذارد. و بنابراین، تغییر یا ناهنجاری در نتایج آزمایش تیروئید می تواند مربوط به موارد زیر باشد:

• سن: سطح TSH به طور طبیعی با افزایش سن افزایش می یابد.
• ساعت نمونه گیری: سطح TSH اغلب در عصر بالاتر است.
• استرس یا بیماری اخیر: هر دوی اینها می تواند منجر به کاهش موقت در تمام تست های عملکرد تیروئید شود.
• ناشتایی: روزه گرفتن می تواند منجر به افزایش TSH شود.
• بارداری: سطح تیروئید در طول بارداری زنان تغییر می کند. به طوری که سطوح مرجع مختلفی برای هر سه ماهه بارداری توصیه می شود تا این تغییرات در نظر گرفته شود.
• داروها: چندین دارو ممکن است با نتایج آزمایش تیروئید تداخل داشته باشند، از جمله هپارین، فنی توئین و آمیودارون. و هر مکمل استروژن – که اغلب در قرص های ضد بارداری یافت می شود – می تواند به طور کاذب سطح کل T3 و T4 را افزایش دهد.
• مکمل‌های بیوتین: برخی از افراد این مکمل را برای سلامت پوست و مو مصرف می‌کنند و مشخص است که سطح TSH شما را به‌طور کاذب کاهش می‌دهد. همچنین در اکثر مولتی ویتامین‌ها یافت می‌شود، اما سطح بیوتین برای تأثیرگذاری بسیار کم است.

مطمئن شوید که در مورد نتایج غیرعادی با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا بفهمید نتایج شما برای شما و سلامت شما چه معنایی دارد، یا حتی اگر آنها باید در روز دیگری تکرار شوند.

تست‌های عملکرد کبد (LFTs) از رایج‌ترین آزمایش‌های خونی هستند که شامل موارد زیر است:

• آلانین ترانس آمیناز (ALT)
• آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)
• آلکالین فسفاتاز (ALP)
• گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT)
• بیلی روبین
• آلبومین

الگوی افزایش ALT به ALP می تواند نشان دهد که آسیب شناسی عمدتاً کلستاتیک یا کبدی است:

• افزایش بیش از 10 برابری در ALT و افزایش کمتر از 3 برابری در ALP نشان دهنده آسیب عمدتاً سلولی کبدی است.
• افزایش کمتر از 10 برابری ALT و افزایش بیش از 3 برابری در ALP نشان دهنده کلستاز است.
• ممکن است یک تصویر مختلط شامل آسیب سلولی کبدی و کلستاز باشد

افزایش مجزای ALP بدون افزایش GGT باید شک شما را نسبت به آسیب شناسی استخوانی افزایش دهد.

بیلی روبین یک نشانگر شدت در آسیب شناسی حاد کلستاتیک و آسیب های کبدی حاد سلولی است. وجود زردی بالینی به طور کلی نشانه ای از بیماری شدید است که نیاز به ارجاع فوری به مراقبت های ثانویه برای ارزیابی و مدیریت سریع دارد.

افزایش مجزای بیلی روبین بدون اختلال LFT بیشتر نشان دهنده زردی پیش کبدی یا بیماری گیلبرت است.

در صدمات شدید سلولی کبدی، عملکرد مصنوعی کبد نیز دچار اختلال می شود که منجر به کاهش آلبومین می شود.

مطالعات انعقادی ممکن است طولانی شدن زمان پروترومبین را نشان دهد و در بیماری بسیار شدید، گلوکز سرم ممکن است به دلیل اختلال در گلوکونئوژنز پایین باشد.

نکته: در آسیب شناسی مزمن سلول های کبدی (مانند سیروز)، ALT/AST ممکن است به محدوده طبیعی برگردد، اما عملکرد مصنوعی کبد می تواند به طور قابل توجهی مختل شود.

جدول زیر الگوهای LFT معمولی مرتبط با آسیب حاد سلولی کبدی و کلستاز را مقایسه می کند. یک فلش منفرد (↑) به اختلال خفیف و یک فلش دوتایی (↑↑) به آسیب شدید اشاره دارد.

تست‌های عملکرد کلیه میزان کارآمدی کلیه‌های شما را اندازه‌گیری می‌کنند. اکثر این آزمایش‌ها بررسی می‌کنند که کلیه‌ها چقدر مواد زائد را از سیستم شما پاک می‌کنند. آزمایش کلیه ممکن است شامل آزمایش خون، نمونه ادرار 24 ساعته یا هر دو باشد. معمولاً نتایج آزمایش خود را در همان روز یا ظرف چند روز دریافت می کنید.

پزشک ممکن است یک یا چند نوع مختلف آزمایش عملکرد کلیه را سفارش دهد. ممکن است آزمایش خون برای عملکرد کلیه انجام دهید، مانند:

• نیتروژن اوره خون (BUN) نیتروژن (ساخته شده از تجزیه پروتئین) در خون شما را اندازه گیری می کند.
• GFR تخمینی (eGFR) نرخ فیلتراسیون را بر اساس سطح پروتئین، سن، جنسیت، اندازه و نژاد شما محاسبه می‌کند.
• کراتینین سرم به دنبال تجمع کراتینین است، یک محصول زائد ناشی از تجزیه بافت عضلانی.

پزشک ممکن است از آزمایش های ادرار 24 ساعته نیز استفاده کند، از جمله:

• میکروآلبومینوری به دنبال پروتئین خاصی به نام آلبومین است.
• آزمایش ادرار، ادرار شما را از نظر خون، پروتئین و عملکرد ارزیابی می کند.

نتایج آزمایش عملکرد کلیه می تواند به شما بگوید که آیا کلیه های شما به طور معمول کار می کنند یا خیر. اکثر تست های تابع به دنبال دو اندازه گیری هستند:

• GFR کمتر از 60 می تواند نشان دهنده بیماری کلیوی باشد.
• نسبت آلبومین به کراتینین ادرار (UACR) بیش از 30 میلی گرم در گرم می تواند علامت هشدار دهنده بیماری کلیوی باشد.

اگر آزمایشی نتایج نامنظم را نشان دهد، پزشک گزینه های درمانی را با شما پیگیری می کند. ممکن است داروهایی برای مدیریت فشار خون دریافت کنید. یا ممکن است با یک نفرولوژیست (پزشک متخصص کلیه) پیگیری کنید.

اگر نتایج آزمایش شما غیر معمول باشد، پزشک احتمالاً در آینده آزمایش های مکرر عملکرد کلیه را تجویز خواهد کرد. آزمایش منظم به پزشک کمک می‌کند تا سلامت شما و هر گونه بیماری زمینه‌ای را پیگیری کند.

پانل لیپیدی میزان مولکول های چربی خاص به نام لیپیدها را در خون اندازه گیری می کند. به عنوان یک آزمایش پانل، چندین ماده از جمله چندین نوع مولکول حاوی کلسترول را اندازه گیری می کند. پنل لیپیدی هم در کودکان و هم در بزرگسالان برای ارزیابی خطر بیماری های قلبی عروقی مانند بیماری قلبی، حمله قلبی و سکته استفاده می شود.

آزمایش چربی خون انواع مختلف چربی ها را تجزیه و تحلیل می کند:

• کلسترول تام: این میزان کلسترول شما را اندازه گیری می کند.
  کلسترول لیپوپروتئین با
• لیپوپروتئین چگالی کم (LDL): این نوع کلسترول که به «کلسترول بد» معروف است، می تواند در رگ های خونی جمع شود و خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد.
  کلسترول لیپوپروتئین با
• لیپوپروتئین چگالی بالا (HDL): این نوع “کلسترول خوب” به کاهش تجمع کلسترول کمک می کند.
• تری گلیسیرید: مقادیر بیش از حد این نوع چربی با بیماری های قلبی عروقی و التهاب پانکراس مرتبط است.

سطح مطلوب یا هدف برای هر بخش از تست استاندارد لیپید در زیر ذکر شده است:

• کلسترول تام: زیر 200 میلی گرم در دسی لیتر
• کلسترول HDL (خوب): بالای 60 میلی گرم در دسی لیتر
• کلسترول LDL (بد): زیر 100 میلی گرم در دسی لیتر (برای افراد دیابتی: زیر 70 میلی گرم در دسی لیتر)
• تری گلیسیرید: زیر 150 میلی گرم در دسی لیتر

مقادیری که این اهداف را برآورده نمی کنند ممکن است به عنوان مرزی، متوسط یا پرخطر طبقه بندی شوند. به طور کلی، سطوح بالاتر از هدف کلسترول تام، LDL و تری گلیسیرید و سطوح پایین تر از سطح هدف HDL می تواند خطر مشکلات قلبی عروقی را افزایش دهد.

نتایج آزمایش در زمینه سلامت کلی شما و سایر عوامل خطر تفسیر می شود. بسیاری از پزشکان از ماشین حساب های خطر ویژه ای استفاده می کنند که نتایج آزمایش، سن و سایر عوامل را برای تعیین مناسب ترین مراحل بعدی در بر می گیرد.

نظارت مستمر کلسترول، تغییرات سبک زندگی و/یا داروها ممکن است برای کاهش کلسترول و کاهش خطر قلبی عروقی توصیه شود، اما یک توافق جهانی در مورد اینکه چه زمانی این نوع مداخلات بهینه هستند، وجود ندارد.

داروهای کاهنده کلسترول، مانند دسته ای از داروها به نام استاتین ها، به احتمال زیاد برای بیماران دارای LDL بسیار بالا یا LDL بالا همراه با سایر عوامل خطر مانند دیابت یا مشکلات قلبی عروقی قبلی توصیه می شود.

سطوح پایین غیرطبیعی کلسترول نادر است و معمولاً با یک وضعیت سلامتی مرتبط است که باعث سوء تغذیه می شود.

اگر فاکتورهای خطر بیماری قلبی یا سطوح غیرطبیعی چربی دارید، ممکن است در آینده در فواصل زمانی منظم، آزمایش مجدد انجام شود. پزشک شما می تواند برنامه ای را برای آزمایشات بعدی توصیه کند.

اگر سطح لیپید شما نرمال باشد، ممکن است تا پنج سال دیگر نیازی به آزمایش مجدد نداشته باشید مگر اینکه سلامت کلی یا عوامل خطر تغییر کند.

در برخی موارد، در صورت داشتن سطوح بالای تری گلیسیرید، ممکن است انواع دیگری از آزمایش کلسترول، مانند آزمایش مستقیم LDL، مورد نیاز باشد. در حالی که در پانل لیپید استاندارد گنجانده نشده است، ممکن است اندازه گیری های چربی گسترش یافته، مانند آزمایش ذرات LDL، سفارش داده شود. انواع دیگری از تست‌ها، مانند تست استرس قلبی، ممکن است به عنوان بخشی از ارزیابی کلی خطر قلبی عروقی در نظر گرفته شوند.

انواع مختلفی از آزمایشات قند خون وجود دارد.

• قند خون ناشتا (FBS) پس از حداقل 8 ساعت غذا خوردن، گلوکز خون را اندازه گیری می کند. این اغلب اولین آزمایشی است که برای بررسی پیش دیابت و دیابت انجام می شود.
• قند خون تصادفی (RBS) بدون توجه به آخرین باری که غذا خورده اید، گلوکز خون را اندازه گیری می کند. ممکن است چندین اندازه گیری تصادفی در طول روز انجام شود. آزمایش تصادفی مفید است زیرا سطح گلوکز در افراد سالم به طور گسترده ای در طول روز متفاوت نیست. سطح گلوکز خون که به طور گسترده ای متفاوت است ممکن است به معنای یک مشکل باشد.
• آزمایش قند خون 2 ساعته بعد از غذا دقیقاً 2 ساعت پس از شروع غذا خوردن، قند خون را اندازه گیری می کند. این آزمایش اغلب در خانه انجام می شود که دیابت دارید. این می تواند متوجه شود که آیا مقدار مناسب انسولین را با وعده های غذایی مصرف می کنید یا خیر.
• تست هموگلوبین A1c و تست تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) تست های دیگری هستند که برای بررسی سطح قند خون استفاده می شوند. آزمایش A1c می تواند برای تخمین میانگین سطح قند خون شما در 2 تا 3 ماه گذشته استفاده شود. OGTT معمولاً برای تشخیص دیابت در دوران بارداری (دیابت بارداری) استفاده می شود.

مقادیر نرمال

نتایج اغلب در عرض 1 تا 2 ساعت آماده می شوند. سطح گلوکز در نمونه خونی که از ورید شما گرفته می شود (به نام مقدار پلاسمای خون) ممکن است کمی با سطوح گلوکز بررسی شده با نوک انگشت متفاوت باشد.

هر آزمایشگاه محدوده متفاوتی برای آنچه طبیعی است دارد. گزارش آزمایشگاه شما باید محدوده ای را که آزمایشگاه شما برای هر آزمایش استفاده می کند نشان دهد. محدوده نرمال فقط یک راهنما است. محدوده نرمال فقط یک راهنما است. پزشک شما همچنین نتایج شما را بر اساس سن، سلامتی و سایر عوامل بررسی خواهد کرد. مقداری که در محدوده طبیعی نیست ممکن است همچنان برای شما عادی باشد.

مقادیر بالا

ممکن است دیابت داشته باشید. برای تشخیص دیابت نوع 2، پزشک از معیارهای انجمن دیابت آمریکا استفاده می کند.

سایر شرایطی که می توانند باعث افزایش سطح گلوکز خون شوند عبارتند از:

• استرس شدید.
• حمله قلبی.
• سکته.
• سندرم کوشینگ.
• داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها.
• تولید بیش از حد هورمون رشد (آکرومگالی).

مقادیر پایین

سطح گلوکز ناشتا زیر 40 میلی گرم در دسی لیتر (2.2 میلی مول در لیتر) در زنان یا کمتر از 50 میلی گرم در دسی لیتر (2.8 میلی مول در لیتر) در مردان که با علائم هیپوگلیسمی همراه است ممکن است به این معنی باشد که شما انسولینوم دارید، توموری که به طور غیر طبیعی مقادیر بالای انسولین تولید می کند.

سطوح پایین گلوکز نیز ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

• بیماری آدیسون.
• کاهش سطح هورمون تیروئید (کم کاری تیروئید).
• تومور در غده هیپوفیز.
  بیماری های کبدی مانند سیروز.
• نارسایی کلیه.
• سوءتغذیه یا یک اختلال خوردن مانند بی اشتهایی.
• داروهایی که برای درمان دیابت استفاده می شود.

افزایش سطح گلوکز (هیپرگلیسمی) اغلب به صورت بالینی در شرایط دیابت مشاهده می شود، اما ممکن است با نئوپلاسم های لوزالمعده، پرکاری تیروئید و اختلال عملکرد قشر آدرنال نیز رخ دهد. کاهش سطح گلوکز (هیپوگلیسمی) ممکن است ناشی از افزایش انسولین درون زا یا اگزوژن، گرسنگی طولانی مدت یا بیماری کبد باشد.

مقادیر برای دیابت به شرح زیر است:

• گلوکز پلاسما ناشتا – بیش از 125 میلی گرم در دسی لیتر
• گلوکز پلاسما تصادفی – بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر
• گلوکز بعد از غذا در 2 ساعت – بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر
• اختلال در گلوکز ناشتا – گلوکز ناشتا 100-125 میلی گرم در دسی لیتر
• اختلال در تست تحمل گلوکز – گلوکز پس از غذا در 2 ساعت 140-199 میلی گرم در دسی لیتر

مقدار هیپوگلیسمی سطح گلوکز خون کمتر از 50 میلی گرم در دسی لیتر است.

تفسیر نتایج آزمایش تصادفی قند خون (RBS)

چند آزمایش خون رایج وجود دارد که می تواند برای تشخیص کم خونی استفاده شود. آزمایش های دقیقی که ممکن است پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی تجویز کند به علائم، سابقه پزشکی و نتایج سایر آزمایشات بستگی دارد.

• شمارش کامل خون CBC
  شمارش کامل خون (CBC) معمولاً اولین آزمایشی است که برای تشخیص کم خونی تجویز می شود. اغلب برای کمک به تشخیص سایر شرایط نیز استفاده می شود.
  
• پانل آهنی
  گاهی اوقات کم خونی ناشی از کمبود آهن است. اگر پزشک فکر کند که ممکن است چنین باشد، آزمایش خونی به نام پانل آهن یا آزمایش آهن سرم را تجویز می کند. این آزمایش سطح آهن خون شما را اندازه گیری می کند.
  
• تعداد رتیکولوسیت ها
  شمارش رتیکولوسیت تعداد گلبول های قرمز نابالغ را در خون شما اندازه گیری می کند. این می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا مغز استخوان شما گلبول های قرمز کافی تولید می کند یا خیر. این آزمایش مهم است زیرا می تواند به مشخص کردن علت کم خونی کمک کند.
  
• لکه خون
  اسمیر خون آزمایش دیگری است که می تواند برای کمک به تعیین علت احتمالی کم خونی استفاده شود.
  
• تست های دیگر
  اگر به نوعی از کم‌خونی به نام کم‌خونی همولیتیک مشکوک باشید (گلبول‌های قرمز خون سریع‌تر از آن‌چه مغز استخوان بتواند آنها را بسازد از بین می‌روند)، آزمایش‌های زیر ممکن است انجام شود:
  تست لاکتات دهیدروژناز (LDH): این آزمایش نوعی آنزیم به نام LDH را اندازه گیری می کند که تقریباً در تمام بافت های بدن شما وجود دارد. اگر سطح LDH شما بالا باشد، ممکن است به این معنی باشد که بافت های خاصی در بدن شما در اثر بیماری (مانند کم خونی) یا آسیب آسیب دیده اند.
  آزمایش هاپتوگلوبین: آزمایش هاپتوگلوبین می تواند به تشخیص نوع کم خونی شما کمک کند و احتمالاً به تعیین علت افزایش تخریب گلبول های قرمز خون نیز کمک کند.
  بیلی روبین غیر مستقیم: بیلی روبین غیرمستقیم تفاوت بین بیلی روبین کل و مستقیم شما است. اگر بدن شما تعداد زیادی گلبول قرمز را از بین ببرد، این سطح می تواند افزایش یابد.
• سطح ویتامین B12 و فولات: اینها معمولاً برای رد کمبود ویتامین به عنوان یک علت بررسی می شوند.
• آزمایش کومبس: این آزمایش اغلب در صورتی انجام می شود که یک بیماری خودایمنی به عنوان علت کم خونی مشکوک باشد.

عوامل مختلفی مانند سن، نژاد و ارتفاعی که در آن زندگی می‌کنید می‌توانند بر محدوده سالمی برای آزمایش‌های مختلف خون کم خونی تأثیر بگذارند. با یک پزشک در مورد آنچه که برای شما یک محدوده سالم در نظر گرفته می شود صحبت کنید.

• CBC (گلبول های قرمز): نتایج سالم برای شمارش خون قرمز 5 تا 6 میلیون سلول در هر میکرولیتر (cells/mcL) منبع مورد اعتماد برای مردان و 4 تا 5 میلیون سلول / mcL برای زنان است. مقادیر کمتر از این سطوح ممکن است نشان دهنده کم خونی باشد.
• CBC (هموگلوبین): نتایج سالم بالای 14 گرم در دسی لیتر (گرم در دسی لیتر) برای مردان و بالای 12 گرم در دسی لیتر برای زنان است.
• آهن: سطح آهن سالم در خون از 10 میکرومول در لیتر (µmol/L) منبع مورد اعتماد شروع می شود.
• فریتین: فریتین در پانل آهنی اندازه گیری می شود. سطوح سالم از 40 میکروگرم در لیتر (µg/L) برای مردان و 20 میکروگرم در لیتر برای زنان شروع می شود. سطوح زیر 10 میکروگرم در لیتر ممکن است نشانه کم خونی باشد.
• رتیکولوسیت: نتایج طبیعی برای رتیکولوسیت ها در بزرگسالان بین 0.5 تا 2.5٪ منبع مورد اعتماد است.
• اسمیر خون: اسمیر خون به شکل گلبول های خون شما نگاه می کند. گلبول های قرمز غیرطبیعی شکل می تواند نشانه کم خونی داسی شکل باشد.

اگر نتایج آزمایش خون شما تشخیص کم خونی را تأیید نکرد، پزشک احتمالاً آزمایش‌های اضافی را برای تعیین علت علائم شما تجویز می‌کند.

آزمایش فشار خون فشار موجود در شریان ها را هنگام پمپاژ قلب اندازه گیری می کند. آزمایش فشار خون ممکن است به عنوان بخشی از یک چکاپ معمول سلامت یا به عنوان غربالگری فشار خون بالا انجام شود. برخی از افراد از مانیتورهای خانگی برای بررسی فشار خون خود در خانه استفاده می کنند.

پزشک می تواند بلافاصله پس از آزمایش نتایج فشار خون را به شما بگوید.

فشار خون بر حسب میلی متر جیوه (میلی متر جیوه) اندازه گیری می شود. اندازه گیری فشار خون دارای دو عدد است:

• عدد بالایی (سیستولیک) فشار جریان خون است که عضله قلب منقبض می شود و خون را پمپاژ می کند.
• عدد پایین (دیاستولیک) فشار اندازه گیری شده بین ضربان قلب است.

درک علل ریشه ای ریزش مو هم برای پیشگیری و هم برای درمان بسیار مهم است و آزمایش خون ریزش مو را به ابزاری ضروری در تشخیص شرایطی که منجر به نازک شدن مو و طاسی می شود تبدیل می کند. این آزمایش‌ها در آشکار کردن مسائل زمینه‌ای که باعث ریزش مو در افراد می‌شود، کمک می‌کند و ایجاد یک برنامه درمان ریزش مو را تسهیل می‌کند. به خصوص برای خانم ها، آزمایش خون برای ریزش موی خانم ها می تواند کمبودهای هورمونی و تغذیه ای خاص را شناسایی کند و راه را برای مداخلات موثر هموار کند.

هنگام تشخیص ریزش مو، آزمایش خون نقش اساسی در کشف علل زمینه ای ایفا می کند که ممکن است بلافاصله آشکار نشوند. این آزمایشات برای شناسایی عوامل مختلفی که در نازک شدن و ریزش مو نقش دارند، ضروری هستند:

1. کمبودهای تغذیه ای:
   سطوح آهن و فریتین: سطوح پایین می تواند منجر به ریزش مو شود و بررسی این نشانگرها بسیار مهم است.
   سطح ویتامین D و بیوتین: کمبود این ویتامین ها با سلامت ضعیف مو مرتبط است.
2. عدم تعادل هورمونی:
   پانل هورمونی: سطح هورمون هایی را که می توانند بر رشد مو تأثیر بگذارند، از جمله هورمون های تیروئید و آندروژن ها را ارزیابی می کند.
   عملکرد تیروئید: هم پرکاری تیروئید و هم کم کاری تیروئید می توانند باعث ریزش مو شوند.
   تست کورتیزول: سطوح بالای هورمون استرس کورتیزول می تواند منجر به نازک شدن موها شود.
3. سایر عوامل:
   آزمایش فریتین: جدا از سطح آهن، ذخایر فریتین نیز بررسی می شود زیرا در سلامت مو نقش دارد.
   ملاحظات ویژه برای ریزش موی زنان: به دلیل ماهیت پیچیده ریزش موی زنان، آزمایش خون در تشخیص بیماری هایی مانند نازک شدن منتشر بسیار مهم است.

برای تشخیص جامع ریزش مو، انجام انواع آزمایش خون بسیار مهم است. این آزمایش‌ها با ارزیابی چندین شاخص کلیدی سلامت، بینش‌هایی را درباره علل بالقوه زمینه‌ای ارائه می‌کنند:

• شمارش کامل خون (CBC): برای ارزیابی سلامت کلی با ارائه اطلاعات دقیق در مورد سلول های خونی مختلف از جمله گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها ضروری است. این به شناسایی شرایطی مانند کم خونی که می تواند به ریزش مو کمک کند کمک می کند.
• هورمون محرک تیروئید (TSH): برای تشخیص اختلالات تیروئید بسیار مهم است. هم پرکاری تیروئید و هم کم کاری تیروئید می توانند منجر به نازک شدن یا ریزش مو شوند.
• مطالعات آهن از جمله فریتین سرم: ذخایر آهن بدن را ارزیابی کنید. سطح پایین آهن یکی از دلایل شایع ریزش مو است که این آزمایش را از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌کند.
• آزمایشات هورمون جنسی: شامل سطح تستوسترون برای مردان و زنان. برای زنان، آزمایش‌های اضافی مانند آزمایش‌های PCOS می‌تواند آشکار باشد.
• سطوح ویتامین: به طور خاص، سطح ویتامین D و B12 بررسی می شود. کمبود این ویتامین ها با سلامت ضعیف مو مرتبط است.
• نشانگرهای التهابی: مانند آزمایش‌های ESR (نرخ رسوب گلبول‌های قرمز) و CRP (پروتئین واکنش‌گر) به شناسایی التهابی که ممکن است در ریزش مو نقش داشته باشد کمک می‌کند.

تفسیر نتایج آزمایش خون ریزش مو شامل درک اهمیت عوامل مختلف و پیامدهای بالقوه آنها برای سلامت مو است. عناصر کلیدی که معمولاً ارزیابی می شوند عبارتند از:

• سطح آهن: برای رشد مو ضروری است. سطح بهینه فریتین باید حداقل 80 میکروگرم در لیتر باشد. آهن کم می تواند نشانه کم خونی باشد و به ریزش مو کمک کند.
• ناهنجاری های تیروئید: هم پرکاری تیروئید و هم کم کاری تیروئید می توانند منجر به نازک شدن مو شوند. تا 15 درصد از بیماران آلوپسی آره آتا ممکن است مشکلات تیروئید داشته باشند.
• ناهنجاری های هورمونی: در حالی که 80 تا 85 درصد از زنان مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک (AGA) سطوح هورمونی طبیعی را نشان می دهند، عدم تعادل همچنان می تواند بر ریزش مو تأثیر بگذارد.
• سطوح ویتامین D: برای عملکرد سالم فولیکول مو ضروری است. کمبودها می تواند سلامت مو را مختل کند.
• فریتین: منعکس کننده ذخایر آهن است، با سطوح زیر 80 میکروگرم در لیتر به طور بالقوه بر رشد مو تأثیر می گذارد.

توجه به این نکته مهم است که ناهنجاری‌های این آزمایش‌ها ممکن است همیشه مستقیماً با ریزش مو ارتباط نداشته باشند و می‌توانند نشان‌دهنده مشکلات سلامتی نامرتبط باشند.

علاوه بر این، بسیاری از افراد مبتلا به انواع مختلف ریزش مو، از جمله AGA، آلوپسی آره آتا، و آلوپسی اسکار، ممکن است همچنان نتایج آزمایش خون طبیعی را ارائه دهند. این امر بر پیچیدگی تشخیص ریزش مو و نیاز به یک رویکرد جامع، احتمالاً شامل تجزیه و تحلیل بیشتر توسط یک متخصص تریکولوژیست، به ویژه در موارد پیچیده مربوط به سطح تیروئید و هموگلوبین، تأکید می کند.

در نهایت، آمادگی برای آزمایش می‌تواند بر نتایج تأثیر بگذارد، با توصیه به ناشتا بودن 12 ساعت قبل از آزمایش خون، که به طور ایده‌آل صبح‌ها قبل از ساعت 11 صبح انجام می‌شود تا از دقت اطمینان حاصل شود.