آزمایش تشخیص بیماری های مقاربتی (تست STD)

STD چیست؟

بیماری‌های مقاربتی (STD) عفونت‌هایی هستند که بیشتر از طریق فعالیت جنسی از جمله رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی منتقل می‌شوند. برخی از عفونت ها می توانند از طریق تماس شخصی نزدیک، مانند بوسیدن، یا از طریق مادر به فرزند متولد نشده اش سرایت کنند.

بیماری های مقاربتی توسط باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها ایجاد می شوند. سالانه میلیون ها آمریکایی به نوعی از STD مبتلا می شوند که نیمی از تشخیص ها در نوجوانان و جوانان بین سنین 15 تا 24 سال رخ می دهد. بیماری های مقاربتی شایع شامل کلامیدیا، سوزاک، تبخال تناسلی، HIV و عفونت HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) است.

در صورت عدم درمان، برخی از بیماری های مقاربتی می توانند باعث مشکلات سلامتی ویرانگر و دراز مدت مانند نابینایی، آسیب مغزی، ناباروری، نقایص مادرزادی و حتی مرگ شوند. خوشبختانه، تمام بیماری های مقاربتی قابل درمان هستند و برخی از آنها به طور کامل قابل درمان هستند. آزمایش STD می تواند به شما در تشخیص و درمان کمک کند تا از عوارض جدی جلوگیری کنید.

نام های دیگر: غربالگری STD، تست STI (عفونت های مقاربتی)، غربالگری STI

آزمایش STD چیست؟

تست های STD برای تشخیص اینکه آیا شما به یک STD آلوده شده اید استفاده می شود. آزمایش می تواند به شما در دریافت درمان مورد نیاز کمک کند و ممکن است به جلوگیری از گسترش بیماری کمک کند.

کاربردهای آزمایش STD چیست؟

بیماری‌های مقاربتی همیشه علائمی ایجاد نمی‌کنند، بنابراین حتی اگر شما یا شریک زندگی‌تان سالم به نظر می‌رسید، ممکن است عفونت گرفته شود یا گسترش یابد. بنابراین، اگر در معرض خطر بالاتر عفونت هستید، ممکن است نیاز به آزمایش غربالگری STD داشته باشید. غربالگری نوعی آزمایش است که برای افرادی که علائمی ندارند انجام می شود.

در حالی که همه افراد فعال جنسی به طور بالقوه ممکن است به STD مبتلا شوند، آزمایش بیشتر برای افرادی توصیه می شود که در یک یا چند دسته از خطرات زیر قرار می گیرند:

• زنان زیر 25 سال از نظر جنسی فعال هستند. کارشناسان توصیه می کنند که زنان در این گروه سنی هر سال آزمایش کلامیدیا و آزمایش سوزاک انجام دهند. زنان 25 ساله و بالاتر از نظر جنسی فعال باید در صورت داشتن شریک جنسی جدید یا چندگانه یا داشتن شریک جنسی که به بیماری مقاربتی مبتلا شده است، آزمایش شوند.
• زنان 21 سال و بالاتر. زنان در این گروه سنی برای بررسی ناهنجاری های دهانه رحم باید آزمایش پاپ اسمیر را انجام دهند. اینها شامل تغییرات پیش سرطانی است که می تواند توسط HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) ایجاد شود.
• زنان حامله. زنان باردار معمولاً برای HIV، هپاتیت B، کلامیدیا و سیفلیس آزمایش می شوند. زنان باردار با عوامل خطر خاص ممکن است برای سوزاک و هپاتیت C نیز آزمایش شوند.
• مردان و زنان فعال جنسی که رابطه جنسی محافظت نشده دارند و در روابط تک همسری نیستند. رابطه تک همسری به معنای داشتن تنها یک شریک جنسی در هر زمان است.
• افرادی که بدون کاندوم رابطه جنسی دارند باید به طور منظم از نظر HIV و سایر بیماری های مقاربتی طبق توصیه پزشک آزمایش شوند.
• مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند. در مقایسه با سایر گروه ها، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی هستند. مردان این گروه باید حداقل سالی یک بار از نظر سیفلیس، کلامیدیا، سوزاک و HIV آزمایش شوند. مردانی که چندین همسر دارند ممکن است از آزمایش های مکرر بهره مند شوند.
• افراد مبتلا به HIV. اگر اچ آی وی دارید، در معرض خطر ابتلا به بیماری مقاربتی دیگری هستید. افراد این گروه باید از نظر سیفلیس، سوزاک و تبخال آزمایش شوند. معمولاً آزمایش کلامیدیا نیز توصیه می شود.
• افرادی که از داروهای تزریقی استفاده می کنند. استفاده از سوزن های مشترک شما را در معرض خطر ابتلا به HIV قرار می دهد. انجام منظم آزمایش HIV برای این گروه توصیه می شود.

علائم بیماری های مقاربتی

برخی از بیماری های مقاربتی علائمی ایجاد می کنند. علائم بسته به نوع STD متفاوت است، اما اگر یک یا چند مورد از علائم زیر را دارید ممکن است نیاز به آزمایش داشته باشید:

• ادرار دردناک
• درد هنگام رابطه جنسی
• بوی غیر معمول در ترشحات واژن
• خارش واژن
• ترشح و/یا خارش از آلت تناسلی
• زخم یا برجستگی در ناحیه تناسلی یا رکتوم

چگونه بدانیم به چه آزمایش های STD نیاز داریم؟

پرستار یا پزشک شما به شما کمک می کند تا تشخیص دهید به کدام آزمایش نیاز دارید. شما در مورد:

• هر علائمی که دارید
• اگر شما یا همسرتان قبلاً یک STD داشته اید
• تعداد افرادی که با آنها رابطه جنسی داشته اید
• نوع تماس جنسی که داشته اید – مانند رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژینال یا هر چیزی که شامل تماس پوست به پوست دستگاه تناسلی یا دفع مایعات جنسی باشد.
• هر چند وقت یکبار از محافظ مانند کاندوم و سدهای دندانی استفاده می کنید
• کارهای دیگری که انجام می دهید شانس ابتلا به عفونت های خاص را افزایش می دهد (مانند سوزن های مشترک)

این به پرستار یا پزشک شما کمک می کند تا بفهمد کدام آزمایش STD برای شما منطقی تر است. مطمئن شوید که با آنها روراست و صادق هستید تا بتوانید مراقبت های لازم را دریافت کنید. سعی کنید خجالت نکشید: پزشک شما برای کمک به شما وجود دارد، نه قضاوت شما.

آزمایش برای STI های خاص (انواع آزمایش STD)

این دستورالعمل ها برای بیماری های مقاربتی خاص می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا آزمایش STI برای شما مناسب است یا خیر.

کلامیدیا و سوزاک

دستورالعمل های ملی غربالگری سالانه را برای موارد زیر توصیه می کنند:

• زنان زیر 25 سال از نظر جنسی فعال
• زنان بالای 25 سال و در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی – مانند داشتن رابطه جنسی با یک شریک جدید یا چند شریک
• مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند
• افراد مبتلا به HIV
• زنان تراجنسیتی که با مردان رابطه جنسی دارند
• افرادی که بر خلاف میل خود مجبور به آمیزش یا فعالیت جنسی شده اند

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی افراد را از نظر کلامیدیا و سوزاک با استفاده از آزمایش سواب یا آزمایش ادرار غربالگری می کنند. سپس نمونه در آزمایشگاه مورد مطالعه قرار می گیرد. غربالگری مهم است، زیرا اگر علائمی نداشته باشید، ممکن است ندانید که آلوده شده اید.

HIV، سیفلیس و هپاتیت

اگر سن شما بین 15 تا 65 سال باشد، گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده، حداقل یک بار آزمایش HIV را به عنوان بخشی از مراقبت های بهداشتی روتین تشویق می کند. نوجوانان جوانتر یا بزرگسالان مسن باید در صورت خطر بالای ابتلا به بیماری مقاربتی آزمایش شوند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) توصیه می کند که اگر در معرض خطر بالای عفونت هستید، حداقل سالیانه آزمایش HIV انجام دهید.

دستورالعمل های ملی غربالگری هپاتیت B را برای افراد 18 ساله و بالاتر حداقل یک بار و با آزمایشی که شامل چند نشانگر مختلف ویروس است توصیه می کند. دستورالعمل ها همچنین غربالگری هپاتیت C را برای همه بزرگسالان توصیه می کنند. واکسن هایی برای هپاتیت A و B موجود است و معمولاً در بدو تولد تزریق می شود. اگر بزرگسالان واکسینه نشده در معرض خطر بالای ابتلا به هپاتیت A یا B باشند، می‌توانند واکسینه شوند.

اگر هر یک از عوامل خطر زیر را دارید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد آزمایش HIV، سیفلیس یا هپاتیت صحبت کنید:

• علائم عفونت
• تست مثبت برای یک بیماری مقاربتی دیگر، که شما را در معرض خطر بیشتری برای سایر بیماری های مقاربتی قرار می دهد
• داشتن بیش از یک شریک جنسی، یا اگر شریک شما از آخرین آزمایش شما چندین شریک داشته است
• مصرف مواد مخدر داخل وریدی (IV).
• عفونت هپاتیت C جدید تشخیص داده شده است
• در زندان بودن
• مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند
• باردار بودن یا برنامه ریزی برای باردار شدن
• مجبور شدن به مقاربت یا شرکت در فعالیت جنسی برخلاف میل خود

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما را با گرفتن نمونه خون یا سواب از هر زخم تناسلی که ممکن است داشته باشید، برای سیفلیس آزمایش می کند. یک متخصص آزمایشگاه نمونه را در آزمایشگاه مطالعه می کند. ارائه دهنده شما همچنین یک نمونه خون برای آزمایش HIV و هپاتیت می گیرد.

تب خال ناحیه تناسلی

ارائه دهندگان به طور کلی فقط آزمایش تبخال تناسلی را برای افرادی که علائم یا سایر عوامل خطر دارند توصیه می کنند. اما اکثر افراد مبتلا به تبخال هرگز علائمی ندارند اما همچنان می توانند ویروس تبخال را به دیگران منتقل کنند. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است نمونه بافت یا کشت تاول‌ها یا زخم‌های اولیه را، در صورت داشتن آنها، بگیرد و به آزمایشگاه بفرستد. اما منفی بودن تست همیشه به این معنی نیست که شما تبخال ندارید، به خصوص اگر علائمی داشته باشید.

آزمایش خون همچنین ممکن است نشان دهد که آیا قبلاً عفونت ویروس تبخال داشته اید یا خیر، اما نتایج همیشه قابل اعتماد نیستند. برخی از آزمایشات خون می تواند به ارائه دهندگان کمک کند تا ببینند کدام یک از دو نوع اصلی ویروس تبخال را دارید. نوع 1 ویروسی است که معمولاً باعث تبخال می شود، اگرچه می تواند باعث ایجاد زخم های تناسلی نیز شود.

نوع 2 ویروسی است که بیشتر باعث ایجاد زخم های تناسلی می شود. با این حال، بسته به میزان حساسیت تست و مرحله عفونت، ممکن است نتایج واضح نباشد. نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب ممکن است.

HPV

انواع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) می تواند باعث سرطان دهانه رحم شود. انواع دیگر HPV می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود. بسیاری از افراد فعال جنسی در مقطعی از زندگی خود به HPV مبتلا می شوند اما هرگز علائمی ندارند. بیشتر اوقات، ویروس طی دو سال خود به خود از بین می رود.

انجام منظم آزمایش HPV برای مردان توصیه نمی شود. در عوض، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است مردانی را که دارای علائمی مانند زگیل تناسلی هستند، آزمایش کنند. نمونه ای از زگیل برداشته شده و به آزمایشگاه فرستاده می شود. در زنان، آزمایش HPV شامل موارد زیر است:

• آزمایش پاپ اسمیر. تست پاپ، که دهانه رحم را از نظر سلول های نامنظم بررسی می کند، هر سه سال یکبار برای زنان بین ۲۵ تا ۶۵ سال توصیه می شود.
• تست HPV. زنان 25 تا 65 ساله باید آزمایش HPV را به تنهایی یا آزمایش HPV همراه با آزمایش پاپ هر پنج سال یک بار انجام دهند، اگر نتایج آزمایش قبلی در محدوده استاندارد باشد. آزمایش ممکن است بیشتر برای کسانی که در معرض خطر بالای سرطان دهانه رحم هستند یا کسانی که نتایج نامنظم در تست پاپ یا HPV دارند انجام شود.

HPV همچنین با سرطان فرج، واژن، آلت تناسلی، مقعد و دهان و گلو مرتبط است. واکسن ها می توانند از مردان و زنان در برابر برخی از انواع HPV محافظت کنند. اما زمانی که در سنین 9 تا 26 سالگی به آنها داده شود بیشترین تاثیر را دارند.

نحوه انجام آزمایش بیماری های مقاربتی STD

بسته به نوع عفونت مشکوک، ممکن است یکی از انواع آزمایشات زیر را انجام دهید:

آزمایش خون

برای تشخیص سیفلیس، HIV و گاهی تبخال استفاده می شود
در طول آزمایش، یک متخصص مراقبت های بهداشتی با استفاده از یک سوزن کوچک از ورید بازوی شما نمونه خون می گیرد. پس از وارد کردن سوزن، مقدار کمی خون در یک لوله آزمایش یا ویال جمع آوری می شود

آزمایش ادرار

برای تشخیص تریکومونیازیس و گاهی سوزاک استفاده می شود
در طول آزمایش، طبق دستور پزشک، نمونه ادرار استریل را در یک فنجان ارائه می دهید

تست های سواب

برای تشخیص HPV، کلامیدیا، سوزاک و تبخال استفاده می شود
در طول آزمایش، یک ارائه دهنده از یک سواب مخصوص برای نمونه برداری از محل عفونت استفاده می کند. در زنان، ممکن است از واژن یا دهانه رحم نمونه برداری شود. در مردان، ممکن است از آلت تناسلی یا مجرای ادرار، لوله ای که ادرار را از بدن خارج می کند، نمونه برداری شود.

Lumbar puncture

این یک آزمایش STD است که اغلب مورد استفاده قرار می گیرد، اما اگر پزشک فکر می کند که شما در مرحله پیشرفته سیفلیس هستید یا اگر عفونت تبخال بر مغز یا نخاع شما تأثیر گذاشته باشد، ممکن است دستور داده شود.
برای این آزمایش، یک ارائه‌دهنده یک داروی بی‌حسی را به پشت شما تزریق می‌کند، بنابراین در طول عمل هیچ دردی احساس نخواهید کرد.

هنگامی که ناحیه بی حس شد، ارائه دهنده یک سوزن نازک و توخالی را بین دو مهره در پایین ستون فقرات شما وارد می کند. مهره ها استخوان های کوچکی هستند که ستون فقرات شما را تشکیل می دهند. سپس ارائه دهنده شما مقدار کمی مایع را برای آزمایش برداشت می کند.
همچنین ممکن است بتوانید با یک آزمایش در منزل، بیماری های مقاربتی را بررسی کنید. کیت های تست خانگی برای چندین بیماری مقاربتی از جمله کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس، تریکومونیازیس و هپاتیت C موجود است.

این آزمایش‌ها معمولاً شامل استفاده از یک دستگاه (لانست) برای خارش انگشت شما برای یک قطره خون، جمع‌آوری نمونه ادرار یا گرفتن سواب دهانی است. شما باید نتایج آزمایش STD در خانه را با ارائه دهنده خود در میان بگذارید تا ببینید آیا به آزمایش و/یا درمان بیشتر نیاز دارید یا خیر.

درهنگام انجام آزمایش STD چه اتفاقی می افتد؟

آزمایش STD سریع، آسان است و معمولاً ضرری ندارد. یک آزمایش واحد برای همه STD ها وجود ندارد – هر STD آزمایش خاص خود را دارد. پزشک می تواند به شما کمک کند تا بفهمید به کدام آزمایش نیاز دارید. آزمایش STD ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش ادرار – شما فقط در یک فنجان ادرار می کنید.
• یک آزمایش دهان – فقط داخل دهان یا گلوی خود را با یک سواب نرم مالش دهید.
• آزمایش خون – پرستار یا دکتر شما از بازوی شما خون می گیرد یا یک انگشت سریع می زند.
• معاینه فیزیکی – پرستار یا پزشک شما به ناحیه تناسلی شما نگاه می کند تا زگیل، زخم، بثورات، تحریک یا ترشح را بررسی کند.
• تاول یا سواب زخم – پرستار یا پزشک شما از هر زخم یا تاولی که دارید با یک سواب نمونه مایع می گیرد.
• سواب تناسلی – پرستار یا پزشک شما به آرامی ترشحات یا نمونه سلولی را از مقعد، واژن یا آلت تناسلی شما می گیرد.

شما می توانید برای اکثر بیماری های مقاربتی آزمایش شوید، چه علائمی داشته باشید یا نه. برخی از بیماری های مقاربتی شبیه به هم هستند و عمل می کنند، بنابراین ممکن است برای چند عفونت مختلف آزمایش شوید.

پزشک شما ممکن است بتواند فوراً تشخیص دهد که آیا شما یک STD دارید یا خیر. اما برخی از آزمایشات چند روز یا چند هفته طول می کشد تا از آزمایشگاه برگردند. بسیاری از کلینیک‌ها می‌توانند آزمایش سریع اچ‌آی‌وی انجام دهند – شما در عرض 20 دقیقه به نتیجه خواهید رسید.

اگر بعد از آزمایش STD پاسخی از پزشکتان دریافت نکردید، تصور نکنید که همه چیز درست است. با آنها تماس بگیرید تا مطمئن شوید نتایج شما چیست.

تست STI در منزل

کیت های تست خانگی برای برخی از بیماری های مقاربتی مانند HIV، کلامیدیا و سوزاک، رایج تر و محبوب تر شده اند. برای آزمایش STI خانگی، نمونه ادرار یا سواب دهان یا تناسلی را جمع آوری می کنید و سپس آن را به آزمایشگاه می فرستید.

برخی از تست ها به بیش از یک نمونه نیاز دارند. مزیت تست خانگی این است که می توانید نمونه را در خلوت خانه خود بدون نیاز به معاینه لگن یا مراجعه به مطب جمع آوری کنید.

با این حال، آزمایش‌هایی که روی نمونه‌هایی که خودتان جمع‌آوری می‌کنید ممکن است همیشه دقیق نباشد. اگر در یک آزمایش خانگی برای STI مثبت شد، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا کلینیک بهداشت عمومی تماس بگیرید تا نتایج آزمایش را تأیید کنید. اگر نتایج آزمایش خانگی شما منفی است اما علائم دارید، با ارائه دهنده خود یا یک کلینیک بهداشت عمومی برای تایید نتایج تماس بگیرید.

لازم به ذکر است که شما می توانید با ثبت درخواست آزمایش در منزل از طریق اپلیکیشن آزمایشگاه آرامش تحت پوشش بیمه و بدون پرداخت هزینه اضافی برای مراجعه نمونه گیر و دریافت نمونه (نمونه گیری رایگان) آزمایش خود را ثبت نمایید و جواب آن را نیز به صورت آنلاین دریافت نمایید.

هزینه آزمایش بیماری های مقاربتی (پکیج آزمایش STD)

هزینه آزمایش STD بر اساس محل و نوع آزمایش متفاوت خواهد بود. برخی از کلینیک ها، معمولاً کلینیک های اجتماعی یا غیرانتفاعی، آزمایش رایگان یا کم هزینه را ارائه می دهند. آزمایشگاه‌ها، کلینیک‌ها و شرکت‌های تست در خانه ممکن است بیمه را برای پوشش یا کاهش هزینه آزمایش شما بپذیرند.