سرطان پوست + انواع، علائم، دلایل و درمان

سرطان پوست چیست؟

سرطان پوست رشد خارج از کنترل سلول های غیرطبیعی در اپیدرم، خارجی ترین لایه پوست است که در اثر آسیب DNA ترمیم نشده ایجاد می شود که باعث جهش می شود. این جهش ها منجر به تکثیر سریع سلول های پوست و تشکیل تومورهای بدخیم می شود. انواع اصلی سرطان پوست عبارتند از: کارسینوم سلول بازال (BCC)، کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC)، ملانوما و کارسینوم سلول مرکل (MCC).

انواع سرطان پوست

نوع سرطان پوستی که فرد به آن مبتلا می شود با توجه به محل شروع سرطان تعیین می شود. اگر سرطان در سلول های پوستی به نام سلول های بازال شروع شود، فرد مبتلا به سرطان پوست سلول بازال است. وقتی سلول هایی که به پوست ما رنگ می دهند سرطانی می شوند، ملانوم ایجاد می شود.

در اینجا خواهید دید که رایج ترین انواع سرطان پوست چگونه می تواند باشد و چه کسانی تمایل به ایجاد هر نوع دارند.

کارسینوم سلول بازال (BCC)

کارسینوم سلول بازال (BCC)

این شایع ترین نوع سرطان پوست است.

BCC اغلب در افرادی که پوست روشن دارند ایجاد می شود. افرادی که پوست رنگی دارند نیز به این سرطان پوست مبتلا می شوند.

BCC ها اغلب شبیه یک رشد گرد گوشتی، برآمدگی مروارید مانند یا یک لکه صورتی مایل به پوست هستند.

BCC ها معمولاً پس از سال ها قرار گرفتن مکرر در معرض نور خورشید یا برنزه شدن در محیط داخلی ایجاد می شوند.

BCC در سر، گردن و بازوها رایج است. با این حال، آنها می توانند در هر نقطه از بدن، از جمله قفسه سینه، شکم، و پاها تشکیل شوند.

تشخیص زودهنگام و درمان BCC مهم است. BCC می تواند عمیق شود. با اجازه رشد، می تواند به اعصاب و استخوان ها نفوذ کند و باعث آسیب و تغییر شکل شود.

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) پوست

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) پوست

SCC دومین نوع شایع سرطان پوست است.

افرادی که پوست روشنی دارند بیشتر در معرض ابتلا به SCC هستند. این سرطان پوست در افرادی که پوست تیره تری دارند نیز ایجاد می شود.

SCC اغلب شبیه یک برآمدگی سفت قرمز رنگ، لکه پوسته پوسته یا زخمی است که بهبود می یابد و دوباره باز می شود.

SCC تمایل دارد روی پوستی که مکرر در معرض آفتاب قرار می گیرد، مانند لبه گوش، صورت، گردن، بازوها، قفسه سینه و پشت ایجاد شود.

SCC می تواند در عمق پوست رشد کند و باعث آسیب و تغییر شکل شود.

تشخیص و درمان به موقع می تواند از رشد عمیق SCC و گسترش آن به سایر نواحی بدن جلوگیری کند.

SCC می تواند از رشد پیش سرطانی پوست ایجاد شود

کراتوزهای اکتینیک (AKs)

برخی افراد بر روی پوست خود لکه های خشک و پوسته پوسته ای به نام کراتوز اکتینیک (AKs) ایجاد می کنند. همچنین ناشی از آفتاب زیاد، AK سرطان پوست نیست. AK یک رشد پوستی پیش سرطانی است که می تواند به یک نوع شایع سرطان پوست، کارسینوم سلول سنگفرشی تبدیل شود.

افرادی که AK دریافت می کنند معمولا پوست روشنی دارند.

AK ها معمولا روی پوستی که در معرض آفتاب زیاد قرار می گیرد، مانند سر، گردن، دست ها و ساعد تشکیل می شوند.

از آنجایی که AK می تواند به نوعی سرطان پوست تبدیل شود، درمان مهم است.

ملانوما

ملانوما

ملانوما اغلب “جدی ترین سرطان پوست” نامیده می شود زیرا تمایل به گسترش دارد.

ملانوما می تواند در داخل یک خال که قبلا روی پوست خود دارید ایجاد شود یا به طور ناگهانی به صورت یک لکه تیره روی پوست ظاهر شود که متفاوت از بقیه به نظر می رسد.

تشخیص زودهنگام و درمان بسیار مهم است.

دانستن علائم هشدار دهنده ABCDE ملانوما می تواند به شما در پیدا کردن ملانوم اولیه کمک کند.

انواع دیگر سرطان پوست

• درماتوفیبروسارکوم پروتوبرانس (DFSP)
• کارسینوم سلول مرکل
• کارسینوم سباسه

علائم سرطان پوست

اولین علامت سرطان پوست غیر ملانوما معمولاً ظاهر شدن یک توده یا لکه تغییر رنگ روی پوست است که پس از چند هفته باقی می ماند و به آرامی طی ماه ها یا گاهی سال ها پیشرفت می کند. این سرطان یا تومور است.

در بیشتر موارد، توده های سرطانی قرمز و سفت هستند و گاهی اوقات به زخم تبدیل می شوند، در حالی که لکه های سرطانی معمولاً صاف و پوسته پوسته هستند.

سرطان پوست غیر ملانوما اغلب در مناطقی از پوست که به طور منظم در معرض نور خورشید قرار می گیرند، مانند صورت، گوش ها، دست ها، شانه ها، قسمت بالایی سینه و پشت ایجاد می شود.

سرطان پوست در کجا ایجاد می شود؟

سرطان پوست عمدتاً در مناطقی از پوست در معرض آفتاب از جمله پوست سر، صورت، لب ها، گوش ها، گردن، سینه، بازوها و دست ها و در پاها در زنان ایجاد می شود. اما همچنین می تواند در مناطقی که به ندرت نور روز را می بینند ایجاد شود – کف دست، زیر ناخن های دست یا پا، و ناحیه تناسلی شما.

سرطان پوست افراد را در هر رنگ پوستی از جمله افرادی که دارای رنگ های تیره تر هستند، تحت تاثیر قرار می دهد. زمانی که ملانوما در افرادی با رنگ پوست تیره رخ می دهد، احتمال بروز آن در مناطقی که به طور معمول در معرض نور خورشید نیستند، مانند کف دست ها و کف پاها بیشتر است.

علائم و نشانه های کارسینوم سلول بازال

کارسینوم سلول بازال معمولاً در مناطقی از بدن که در معرض نور خورشید قرار دارند، مانند گردن یا صورت شما رخ می دهد.

کارسینوم سلول بازال ممکن است به صورت زیر ظاهر شود:

• برآمدگی مرواریدی یا مومی شکل
• ضایعه ای مسطح، گوشتی رنگ یا قهوه ای اسکار مانند
• خونریزی یا زخم دلمه‌ای که بهبود می‌یابد و عود می‌کند

علائم و نشانه های کارسینوم سلول سنگفرشی

اغلب، کارسینوم سلول سنگفرشی در مناطقی از بدن که در معرض آفتاب قرار دارند، مانند صورت، گوش ها و دست ها رخ می دهد. افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی در مناطقی هستند که اغلب در معرض نور خورشید نیستند.

کارسینوم سلول سنگفرشی ممکن است به صورت زیر ظاهر شود:

• یک ندول سفت و قرمز
• یک ضایعه صاف با سطح پوسته پوسته شده

علائم و نشانه های ملانوما

ملانوما می تواند در هر جایی از بدن شما ایجاد شود، در غیر این صورت در پوست طبیعی یا در خال موجود که سرطانی می شود. ملانوما اغلب در صورت یا تنه مردان مبتلا ظاهر می شود. در زنان، این نوع سرطان بیشتر در قسمت پایین ساق پا ایجاد می شود. هم در مردان و هم در زنان، ملانوم می تواند روی پوستی که در معرض نور خورشید قرار نگرفته است ایجاد شود.

ملانوما می تواند افراد با هر رنگ پوستی را تحت تاثیر قرار دهد. در افرادی که رنگ پوست تیره‌تری دارند، ملانوما در کف دست یا کف پا یا زیر ناخن‌های دست یا پا ایجاد می‌شود.

علائم ملانوما عبارتند از:

• یک لکه قهوه ای بزرگ با لکه های تیره تر
• خال که تغییر رنگ، اندازه یا احساس دارد یا خونریزی می کند
• یک ضایعه کوچک با حاشیه نامنظم و قسمت هایی که قرمز، صورتی، سفید، آبی یا آبی-سیاه به نظر می رسند.
• ضایعه دردناکی که خارش یا سوزش دارد
• ضایعات تیره روی کف دست، کف پا، نوک انگشتان یا انگشتان پا، یا روی غشاهای مخاطی پوشاننده دهان، بینی، واژن یا مقعد

علائم و نشانه های سرطان های کمتر شایع پوست

سایر انواع کمتر شایع سرطان پوست عبارتند از:

سارکوم کاپوزی
این نوع نادر سرطان پوست در رگ های خونی پوست ایجاد می شود و باعث ایجاد لکه های قرمز یا بنفش بر روی پوست یا غشاهای مخاطی می شود. سارکوم کاپوزی عمدتاً در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به ایدز، و در افرادی که از داروهایی استفاده می کنند که ایمنی طبیعی آنها را سرکوب می کنند، مانند افرادی که تحت پیوند عضو قرار گرفته اند، رخ می دهد.
سایر افرادی که خطر ابتلا به سارکوم کاپوزی را افزایش می دهند شامل مردان جوان ساکن آفریقا یا مردان مسن با میراث یهودی ایتالیایی یا اروپای شرقی هستند.

کارسینوم سلول مرکل
کارسینوم سلول مرکل باعث ایجاد گره های سفت و براقی می شود که روی پوست و یا فقط در زیر پوست و در فولیکول های مو ایجاد می شوند. کارسینوم سلول مرکل اغلب در سر، گردن و تنه دیده می شود.

کارسینوم غدد سباسه
این سرطان غیر معمول و تهاجمی از غدد چربی در پوست منشا می گیرد. کارسینوم غدد سباسه – که معمولاً به صورت ندول‌های سخت و بدون درد ظاهر می‌شوند – می‌توانند در هر جایی ایجاد شوند، اما بیشتر روی پلک اتفاق می‌افتند، جایی که اغلب با سایر مشکلات پلک اشتباه گرفته می‌شوند.

علل ابتلا به سرطان پوست

سرطان پوست زمانی رخ می دهد که خطاها (جهش) در DNA سلول های پوست رخ دهد. جهش ها باعث می شوند که سلول ها خارج از کنترل رشد کنند و توده ای از سلول های سرطانی را تشکیل دهند.

سلول های دخیل در سرطان پوست

سرطان پوست در لایه بالایی پوست شما – اپیدرم – شروع می شود. اپیدرم یک لایه نازک است که پوششی محافظ از سلول های پوستی که بدن شما به طور مداوم می ریزد را فراهم می کند. اپیدرم شامل سه نوع سلول اصلی است:

سلول های سنگفرشی درست زیر سطح بیرونی قرار دارند و به عنوان پوشش داخلی پوست عمل می کنند.
سلول های پایه، که سلول های پوستی جدید تولید می کنند، در زیر سلول های سنگفرشی قرار دارند.
ملانوسیت ها – که ملانین، رنگدانه ای که به پوست رنگ طبیعی می دهد، تولید می کنند – در قسمت پایین اپیدرم شما قرار دارند. ملانوسیت ها زمانی که زیر نور خورشید هستید ملانین بیشتری تولید می کنند تا به محافظت از لایه های عمیق تر پوست کمک کنند.

جایی که سرطان پوست شما شروع می شود، نوع آن و گزینه های درمانی شما را تعیین می کند.

اشعه ماوراء بنفش و سایر علل بالقوه

بیشتر آسیب به DNA در سلول های پوست ناشی از اشعه ماوراء بنفش (UV) است که در نور خورشید و در نورهای مورد استفاده در تخت های برنزه کننده یافت می شود. اما قرار گرفتن در معرض نور خورشید، سرطان های پوستی را که روی پوستی که معمولاً در معرض نور خورشید نیست، ایجاد می شود، توضیح نمی دهد. این نشان می دهد که عوامل دیگری ممکن است در خطر ابتلا به سرطان پوست نقش داشته باشند، مانند قرار گرفتن در معرض مواد سمی یا داشتن شرایطی که سیستم ایمنی شما را تضعیف می کند.

عوامل خطر ابتلا به سرطان پوست

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند عبارتند از:

• پوست روشن. هر کسی، صرف نظر از رنگ پوست، ممکن است به سرطان پوست مبتلا شود. با این حال، داشتن رنگدانه (ملانین) کمتر در پوست شما محافظت کمتری در برابر اشعه های مضر UV ایجاد می کند. اگر موهای بور یا قرمز و چشمان روشن دارید و به راحتی دچار کک و مک یا آفتاب سوختگی می شوید، احتمال ابتلا به سرطان پوست در شما بسیار بیشتر از افرادی است که پوست تیره تری دارند.
• سابقه آفتاب سوختگی داشتن یک یا چند آفتاب سوختگی تاول دار در دوران کودکی یا نوجوانی، خطر ابتلا به سرطان پوست را در بزرگسالی افزایش می دهد. آفتاب سوختگی در بزرگسالی نیز یک عامل خطر است.
• قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید. هر فردی که زمان زیادی را زیر نور خورشید می گذراند ممکن است به سرطان پوست مبتلا شود، به خصوص اگر پوست با کرم ضد آفتاب یا لباس محافظت نشود. برنزه کردن، از جمله قرار گرفتن در معرض لامپ ها و تخت های برنزه کننده نیز شما را در معرض خطر قرار می دهد. برنزه شدن پاسخ آسیب پوست شما به اشعه ماوراء بنفش بیش از حد است.
• آب و هوای آفتابی یا مرتفع. افرادی که در آب و هوای آفتابی و گرم زندگی می کنند نسبت به افرادی که در آب و هوای سردتر زندگی می کنند در معرض نور خورشید بیشتری قرار دارند. زندگی در ارتفاعات بالاتر، جایی که نور خورشید قوی ترین است، همچنین شما را در معرض تشعشعات بیشتری قرار می دهد.
• خال ها افرادی که دارای خال های زیاد یا خال های غیرطبیعی به نام خال های دیسپلاستیک هستند در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. این خال‌های غیرطبیعی – که نامنظم به نظر می‌رسند و عموماً بزرگ‌تر از خال‌های معمولی هستند – بیشتر از سایرین احتمال سرطانی شدن دارند. اگر سابقه خال های غیرطبیعی دارید، به طور مرتب آنها را برای مشاهده تغییرات مشاهده کنید.
• ضایعات پوستی پیش سرطانی داشتن ضایعات پوستی به نام کراتوز اکتینیک می تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. این توده‌های پیش سرطانی پوست معمولاً به صورت لکه‌های خشن و پوسته‌دار ظاهر می‌شوند که از رنگ قهوه‌ای تا صورتی تیره متغیر است. آنها بیشتر در صورت، سر و دست افراد با پوست روشن که پوست آنها از آفتاب آسیب دیده است، شایع است.
• سابقه خانوادگی سرطان پوست. اگر یکی از والدین یا خواهر یا برادر شما سرطان پوست داشته باشد، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهید.
  سابقه شخصی سرطان پوست اگر یک بار به سرطان پوست مبتلا شده اید، در خطر ابتلای مجدد به آن هستید.
• یک سیستم ایمنی ضعیف. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. این شامل افراد مبتلا به HIV/AIDS و کسانی است که پس از پیوند عضو از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند.
• قرار گرفتن در معرض تشعشع. افرادی که تحت پرتو درمانی برای بیماری های پوستی مانند اگزما و آکنه قرار گرفته اند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست، به ویژه کارسینوم سلول بازال را افزایش دهند.
• قرار گرفتن در معرض مواد خاص. قرار گرفتن در معرض برخی مواد، مانند آرسنیک، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.

پیشگیری از سرطان پوست

بیشتر سرطان های پوست قابل پیشگیری هستند. برای محافظت از خود، این نکات پیشگیری از سرطان پوست را دنبال کنید:

در اواسط روز از آفتاب دوری کنید. برای بسیاری از مردم آمریکای شمالی، پرتوهای خورشید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر قوی ترین است. فعالیت های خارج از منزل را برای سایر اوقات روز، حتی در زمستان یا زمانی که آسمان ابری است، برنامه ریزی کنید.

شما در تمام طول سال اشعه ماوراء بنفش را جذب می کنید و ابرها در برابر اشعه های مضر محافظت کمی دارند. دوری از نور خورشید در قوی ترین حالت خود به شما کمک می کند از آفتاب سوختگی و برنزه شدن پوست که باعث آسیب پوست می شود و خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد، جلوگیری کنید. قرار گرفتن در معرض نور خورشید در طول زمان نیز ممکن است باعث سرطان پوست شود.

در تمام طول سال از ضد آفتاب استفاده کنید. کرم های ضد آفتاب تمام اشعه های مضر فرابنفش را فیلتر نمی کنند، به خصوص اشعه هایی که می تواند منجر به ملانوم شود. اما آنها نقش مهمی در یک برنامه کلی حفاظت از آفتاب دارند.

حتی در روزهای ابری از کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل 30 استفاده کنید. کرم ضد آفتاب را سخاوتمندانه بمالید و هر دو ساعت یکبار – یا بیشتر اگر در حال شنا هستید یا عرق می کنید، دوباره استفاده کنید. از مقدار زیادی کرم ضد آفتاب برای تمام پوست‌های در معرض آفتاب از جمله لب‌ها، نوک گوش‌ها و پشت دست‌ها و گردن‌تان استفاده کنید.

لباس محافظ بپوشید. کرم های ضد آفتاب محافظت کاملی در برابر اشعه ماوراء بنفش ایجاد نمی کنند. بنابراین پوست خود را با لباس‌های تیره و محکم که دست‌ها و پاهای شما را می‌پوشاند، و یک کلاه لبه پهن بپوشانید که از کلاه بیسبال یا گیره محافظت بیشتری می‌کند.

برخی از شرکت ها نیز لباس های محافظ نور را می فروشند. یک متخصص پوست می تواند یک مارک مناسب را توصیه کند.

عینک آفتابی را فراموش نکنید. به دنبال آنهایی باشید که هر دو نوع اشعه UV – اشعه UVA و UVB را مسدود می کنند.

از سولاریوم خودداری کنید. چراغ های استفاده شده در تخت های برنزه کننده اشعه ماوراء بنفش ساطع می کنند و می توانند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند.

مراقب داروهای حساس کننده در برابر آفتاب باشید. برخی از داروهای رایج با نسخه و بدون نسخه، از جمله آنتی بیوتیک ها، می توانند پوست شما را نسبت به نور خورشید حساس تر کنند.

از پزشک یا داروساز خود در مورد عوارض جانبی هر دارویی که مصرف می کنید سوال کنید. اگر حساسیت شما به نور خورشید را افزایش می دهند، برای محافظت از پوست خود اقدامات احتیاطی بیشتری را برای دوری از نور خورشید انجام دهید.

پوست خود را به طور منظم چک کنید و تغییرات را به پزشک خود گزارش دهید. پوست خود را اغلب برای رشد پوست جدید یا تغییر در خال‌های موجود، کک و مک، برآمدگی‌ها و خال‌های مادرزادی بررسی کنید.

با کمک آینه، صورت، گردن، گوش ها و پوست سر خود را بررسی کنید. سینه و تنه و قسمت بالایی و زیر بازوها و دستان خود را بررسی کنید. هم جلو و پشت پاها و هم پاهایتان را از جمله کف پاها و فاصله بین انگشتان پا را بررسی کنید. همچنین ناحیه تناسلی و بین باسن خود را بررسی کنید.

نحوه تشخیص سرطان پوست

برای تشخیص سرطان پوست، پزشک ممکن است:

پوست شما را بررسی کند.

پزشک شما ممکن است به پوست شما نگاه کند تا تشخیص دهد که آیا تغییرات پوستی شما احتمالاً سرطان پوست است یا خیر. ممکن است برای تایید این تشخیص به آزمایشات بیشتری نیاز باشد.

نمونه ای از پوست مشکوک را برای آزمایش (بیوپسی پوست) بردارد

پزشک شما ممکن است پوست مشکوک را برای آزمایش آزمایشگاهی بردارید. بیوپسی می تواند مشخص کند که آیا شما سرطان پوست دارید یا خیر، و اگر چنین است، چه نوع سرطان پوستی دارید.

تعیین میزان گسترش سرطان پوست

اگر پزشک تشخیص دهد که شما به سرطان پوست مبتلا هستید، ممکن است آزمایش‌های اضافی برای تعیین میزان (مرحله) سرطان پوست انجام دهید.

از آنجایی که سرطان های سطحی پوست مانند کارسینوم سلول بازال به ندرت گسترش می یابد، بیوپسی که اغلب کل رشد را حذف می کند، تنها آزمایش مورد نیاز برای تعیین مرحله سرطان است. اما اگر شما یک کارسینوم سلول سنگفرشی بزرگ، کارسینوم سلول مرکل یا ملانوم دارید، ممکن است پزشک آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین میزان سرطان توصیه کند.

آزمایش‌های اضافی ممکن است شامل آزمایش‌های تصویربرداری برای بررسی غدد لنفاوی مجاور از نظر علائم سرطان یا روشی برای برداشتن غدد لنفاوی مجاور و آزمایش آن برای علائم سرطان باشد (بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان).

پزشکان از اعداد رومی I تا IV برای نشان دادن مرحله سرطان استفاده می کنند. سرطان های مرحله I کوچک و محدود به منطقه ای هستند که از آنجا شروع شده اند. مرحله IV نشان دهنده سرطان پیشرفته است که به سایر نواحی بدن گسترش یافته است.

مرحله سرطان پوست به تعیین اینکه کدام گزینه درمانی موثرتر خواهد بود کمک می کند.

درمان سرطان پوست

گزینه های درمانی شما برای سرطان پوست و ضایعات پوستی پیش سرطانی معروف به کراتوز اکتینیک بسته به اندازه، نوع، عمق و محل ضایعات متفاوت است. سرطان های پوست کوچک محدود به سطح پوست ممکن است نیازی به درمان فراتر از بیوپسی اولیه پوست که کل رشد را از بین می برد، نداشته باشند.

در صورت نیاز به درمان اضافی، گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

انجماد
پزشک شما ممکن است کراتوزهای اکتینیک و برخی سرطان‌های کوچک و اولیه پوست را با انجماد آن‌ها با نیتروژن مایع (کرایوسرجری) از بین ببرد. بافت مرده زمانی که ذوب می شود از بین می رود.

جراحی برش
این نوع درمان ممکن است برای هر نوع سرطان پوست مناسب باشد. پزشک شما بافت سرطانی و حاشیه اطراف پوست سالم را برش می دهد (برش). ممکن است در برخی موارد یک برش گسترده – برداشتن پوست طبیعی اضافی اطراف تومور – توصیه شود.

جراحی موهس
این روش برای سرطان‌های پوست بزرگ‌تر، عودکننده یا سخت‌تر درمان می‌شود، که ممکن است شامل کارسینوم سلول‌های پایه و سنگفرشی باشد. این اغلب در مناطقی که لازم است تا حد امکان از پوست محافظت شود، مانند روی بینی استفاده می شود.

در طول جراحی Mohs، پزشک لایه به لایه رشد پوست را برمی دارد و هر لایه را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا زمانی که هیچ سلول غیر طبیعی باقی نماند. این روش به سلول‌های سرطانی اجازه می‌دهد تا بدون مصرف بیش از حد پوست سالم اطراف، حذف شوند.

کورتاژ و الکترودیکاسیون یا کرایوتراپی
پس از برداشتن بیشتر توده، پزشک لایه‌های سلول‌های سرطانی را با استفاده از دستگاهی با تیغه دایره‌ای (کورت) می‌تراشد. یک سوزن الکتریکی سلول های سرطانی باقی مانده را از بین می برد. در گونه‌ای از این روش، می‌توان از نیتروژن مایع برای منجمد کردن پایه و لبه‌های ناحیه تحت درمان استفاده کرد.

این روش‌های ساده و سریع ممکن است برای درمان سرطان‌های سلول پایه یا سرطان‌های سلول سنگفرشی نازک استفاده شوند.

پرتو درمانی
پرتودرمانی از پرتوهای انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی ممکن است گزینه ای باشد که سرطان را نتوان به طور کامل در طول جراحی برداشت.

شیمی درمانی
در شیمی درمانی از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. برای سرطان هایی که محدود به لایه بالایی پوست هستند، کرم ها یا لوسیون های حاوی عوامل ضد سرطان ممکن است مستقیماً روی پوست اعمال شوند. شیمی درمانی سیستمیک می تواند برای درمان سرطان های پوستی که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته اند استفاده شود.

درمان فوتودینامیک
این درمان با ترکیبی از نور لیزر و داروهایی که سلول های سرطانی را به نور حساس می کند، سلول های سرطانی پوست را از بین می برد.

درمان بیولوژیکی
درمان بیولوژیکی از سیستم ایمنی بدن شما برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کند.