سرطان خون (لوسمی) چیست؟ انواع، علائم و درمان

مقدمه: سرطان خون یا لوسمی زمانی شروع می شود که DNA یک سلول در مغز استخوان تغییر می کند (جهش می یابد) و نمی تواند به طور طبیعی عمل کند. سلول های لوسمی اغلب مانند گلبول های سفید غیر طبیعی رفتار می کنند. درمان لوسمی به نوع سرطان خون، سن و سلامت کلی و اینکه آیا لوسمی به سایر اندام ها یا بافت ها گسترش یافته است، بستگی دارد. در این مطلب به بررسی کامل این موضوع می پردازیم.

سرطان خون چیست؟

لوسمی سرطان خون است که با رشد سریع سلول های خونی غیر طبیعی مشخص می شود. این رشد کنترل نشده در مغز استخوان اتفاق می افتد، جایی که بیشتر خون بدن ساخته می شود. سلول های لوسمی معمولاً گلبول های سفید نابالغ (هنوز در حال رشد) هستند. اصطلاح لوسمی از کلمات یونانی به معنای سفید (leukos) و خون (haima) گرفته شده است.

برخلاف سایر سرطان‌ها، لوسمی معمولاً توده‌ای (تومور) تشکیل نمی‌دهد که در آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا سی‌تی اسکن نشان داده شود.

انواع مختلفی از سرطان خون وجود دارد. برخی از آنها در کودکان شایع تر است، در حالی که برخی دیگر در بزرگسالان شایع تر است. درمان بستگی به نوع لوسمی و عوامل دیگر دارد.

سرطان خون چگونه ایجاد می شود؟

لوسمی در مغز استخوان، بافت اسفنجی نرم در حفره داخلی استخوان‌ها، جایی که سلول‌های خونی بدن ساخته می‌شود، شروع می‌شود. سلول های خونی قبل از رسیدن به فرم های کاملاً بالغ خود، مراحل متعددی را طی می کنند. سلول های خونی بالغ و نرمال عبارتند از:

• گلبول های قرمز: سلول هایی که اکسیژن و سایر مواد حیاتی را به تمام بافت ها و اندام های بدن حمل می کنند.
• گلبول های سفید: سلول هایی که با عفونت مبارزه می کنند.
• پلاکت ها: سلول هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند.

این سلول‌های خونی به‌عنوان سلول‌های بنیادی خونساز (همو = خون، پوئیسیس = ساختن) شروع می‌شوند. سلول های بنیادی به سلول های میلوئیدی یا سلول های لنفاوی تبدیل می شوند. اگر سلول های خونی به رشد طبیعی خود ادامه دهند، اشکال بالغ این سلول ها به شرح زیر است:

سلول های میلوئید به گلبول های قرمز، پلاکت ها و انواع خاصی از گلبول های سفید خون (بازوفیل ها، ائوزینوفیل ها و نوتروفیل ها) تبدیل می شوند.

سلول های لنفاوی به گلبول های سفید خاصی (لنفوسیت ها و سلول های کشنده طبیعی) تبدیل می شوند.

با این حال، اگر فرد سرطان خون داشته باشد، یکی از سلول های خونی در حال رشد شروع به تکثیر خارج از کنترل می کند. این سلول‌های غیرطبیعی – به نام سلول‌های لوسمی – شروع به تسخیر فضای داخل مغز استخوان می‌کنند. آنها سلول‌هایی را که سعی می‌کنند به گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌های سالم تبدیل شوند، از بین می‌برند.

سرطان خون چگونه بر بدن من تأثیر می گذارد؟

داشتن سلول های لوسمی بسیار زیاد و سلول های طبیعی کم به چند دلیل مضر است:

• سلول های لوسمی هیچ هدفی در حفظ سلامت بدن ندارند.
• سلول های خونی طبیعی فضای بسیار کمی دارند و کمتر پشتیبانی می شوند تا بالغ شوند و در داخل مغز استخوان تکثیر شوند، زیرا سلول های سرطان خون از آنها سبقت می گیرند.
• گلبول های قرمز سالم، گلبول های سفید سالم و پلاکت های کمتری ساخته شده و در خون آزاد می شوند. در نتیجه، اندام ها و بافت های بدن اکسیژن مورد نیاز برای کار درست را دریافت نمی کنند. همچنین، بدن بیمار قادر به مبارزه با عفونت ها یا تشکیل لخته های خون در صورت نیاز نخواهد بود.

در رابطه با آزمایش سرطان استخوان بیشتر بخوانید.

انواع مختلف سرطان خون چیست؟

چهار نوع اصلی سرطان خون و چندین نوع فرعی وجود دارد. پزشکان سرطان خون را بر اساس سرعت بدتر شدن بیماری و اینکه آیا سلول های لوسمی از سلول های میلوئیدی یا سلول های لنفوئیدی به وجود می آیند طبقه بندی می کنند.

طبقه بندی سرطان خون

همانطورکه گفته شد پزشکان لوسمی را بر اساس سرعت پیشرفت آن و نوع سلول های خونی درگیر طبقه بندی می کنند.

براساس سرعت پیشرفت بیماری

• لوسمی حاد. سلول های سرطان خون به سرعت تقسیم می شوند و بیماری به سرعت پیشرفت می کند. اگر لوسمی حاد دارید، ظرف چند هفته پس از تشکیل سلول‌های لوسمی احساس بیماری خواهید کرد. لوسمی حاد تهدید کننده زندگی است و نیاز به شروع فوری درمان دارد. لوسمی حاد شایع ترین سرطان در کودکان است.
• لوسمی مزمن. اغلب، این سلول های لوسمی هم به عنوان سلول های خونی نابالغ و هم به صورت بالغ رفتار می کنند. برخی از سلول‌ها تا حدی رشد می‌کنند که مانند سلول‌هایی که قرار بود تبدیل شوند، عمل می‌کنند – اما نه به اندازه‌ای که همتایان عادی آنها انجام می‌دهند. این بیماری معمولاً در مقایسه با لوسمی حاد به کندی بدتر می شود. اگر لوسمی مزمن دارید، ممکن است تا سال ها علائم قابل توجهی نداشته باشید. لوسمی مزمن در بزرگسالان بیشتر از کودکان است.

بر اساس نوع سلول

لوسمی میلوئیدی (mai-uh-lOW-juh-nuhs) یا میلوئید از سلول های میلوئیدی ایجاد می شود. سلول های میلوئید طبیعی به گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها تبدیل می شوند.

لوسمی لنفوسیتی از سلول های لنفوئیدی ایجاد می شود. سلول های لنفاوی طبیعی به گلبول های سفید تبدیل می شوند که بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن هستند.

انواع سرطان خون

چهار نوع اصلی سرطان خون وجود دارد:

لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL)

شایع ترین نوع لوسمی در کودکان، نوجوانان و جوانان تا سن 39 سالگی است. ALL می تواند بزرگسالان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد.

لوسمی حاد میلوژن (AML)

شایع ترین نوع لوسمی حاد در بزرگسالان است. در افراد مسن (بالای 65 سال) شایع تر است. AML در کودکان نیز رخ می دهد.

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL)

شایع ترین لوسمی مزمن در بزرگسالان است (شایع ترین در افراد بالای 65 سال). علائم ممکن است برای چندین سال با CLL ظاهر نشود.

لوسمی میلوژن مزمن (CML)

در افراد مسن شایع تر است (بیشتر در افراد بالای 65 سال شایع است) اما می تواند بزرگسالان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. به ندرت در کودکان رخ می دهد. علائم ممکن است برای چندین سال با CML ظاهر نشوند.

سرطان خون چقدر شایع است؟

سرطان خون دهمین سرطان شایع در ایالات متحده است که 3.2 درصد از کل موارد سرطانی جدید را تشکیل می دهد. لوسمی می تواند هر کسی را مبتلا کند، اما در بین افراد زیر شایع تر است:

• رده سنی 65 تا 74
• جنس مذکر
• قفقازی/سفید

بسیاری از مردم لوسمی را به عنوان یک سرطان در کودکان تصور می کنند، اما برخی از انواع آن بیشتر در بزرگسالان ایجاد می شود. اگرچه لوسمی در کودکان نادر است، اما شایع ترین شکل سرطان است که کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد.

علائم سرطان خون چیست؟

علائم سرطان خون تا حدی به نوع لوسمی بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر بیمار یک نوع مزمن لوسمی دارد، ممکن است علائم قابل توجهی در مراحل اولیه نداشته باشد.

علائم و نشانه های شایع لوسمی عبارتند از:

• خستگی، به راحتی خسته می شود.
• تب یا تعریق شبانه.
• عفونت های مکرر
• تنگی نفس.
• پوست رنگ پریده.
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• درد یا حساسیت استخوان/مفاصل.
• درد یا احساس پری زیر دنده ها در سمت چپ.
• تورم غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل، کشاله ران یا معده، بزرگ شدن طحال یا کبد.
• کبودی و خونریزی، از جمله خونریزی از بینی، خونریزی لثه، بثورات پوستی که مانند لکه های قرمز ریز در پوست (پتشی) یا لکه های ارغوانی/تیره شده روی پوست است.

چه چیزی باعث سرطان خون می شود؟

لوسمی زمانی شروع می شود که DNA یک سلول در مغز استخوان تغییر کند (جهش می یابد). DNA «کد دستورالعمل» است که به سلول می گوید چه زمانی رشد کند، چگونه رشد کند و چه زمانی بمیرد. به دلیل جهش یا خطای کدگذاری، سلول های لوسمی به تکثیر ادامه می دهند. تمام سلول های حاصل از سلول جهش یافته اصلی نیز دارای DNA جهش یافته هستند.

دانشمندان نمی دانند چه چیزی باعث جهش این سلول های در حال رشد می شود. آنها توانسته‌اند برخی جهش‌های رایج را شناسایی کنند که افراد مبتلا به انواع مختلف لوسمی به اشتراک می‌گذارند.

آیا افراد خاصی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان خون هستند؟

هر کسی ممکن است به سرطان خون مبتلا شود. با این حال، مطالعات نشان داده اند که عوامل خاصی ممکن است خطر شما را افزایش دهند، از جمله:

• درمان سرطان قبلی درمان‌های قبلی سرطان شامل پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی ممکن است احتمال ابتلا به برخی از انواع سرطان خون را افزایش دهد.
• سیگار کشیدن. اگر سابقه استعمال دخانیات یا قرار گرفتن در معرض دود سیگار دارید، در معرض خطر ابتلا به لوسمی حاد میلوژن هستید.
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی صنعتی. بنزن و فرمالدئید از مواد شیمیایی سرطان‌زا هستند که در مصالح ساختمانی و مواد شیمیایی خانگی یافت می‌شوند. از بنزن برای ساخت پلاستیک، لاستیک، رنگ، آفت کش ها، داروها و مواد شوینده استفاده می شود. فرمالدئید در مصالح ساختمانی و محصولات خانگی مانند صابون، شامپو و محصولات پاک کننده وجود دارد.
• برخی اختلالات ژنتیکی اختلالات ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز، سندرم کلاین فلتر، سندرم شواچمن-دیاموند و سندرم داون ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند.
• سابقه خانوادگی لوسمی. تحقیقات نشان می دهد که برخی از انواع لوسمی ممکن است در خانواده ها ایجاد شود. با این حال، در بیشتر موارد، داشتن یکی از بستگان مبتلا به لوسمی به این معنی نیست که شما یا یکی دیگر از اعضای خانواده نیز به سرطان خون مبتلا خواهید شد. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده شما یک بیماری ژنتیکی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. آنها ممکن است آزمایش ژنتیک را برای ارزیابی خطر توصیه کنند.

نحوه تشخیص سرطان خون

نتایج حاصل از آزمایش خون معمول می تواند به پزشک هشدار دهد که فرد ممکن است یک نوع حاد یا مزمن از لوسمی داشته باشد که نیاز به آزمایش بیشتر دارد. یا اگر علائم لوسمی دارد، ممکن است یک تمرین درمانی را توصیه کند.

در رابطه با آزمایش سرطان خون بیشتر بخوانید.

معاینات و آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه فیزیکی: پزشک در مورد علائم و احساس تورم غدد لنفاوی و بزرگ شدن طحال یا کبد می پرسد. آنها همچنین ممکن است لثه ها را از نظر خونریزی و تورم بررسی کنند. آنها احتمالا به دنبال بثورات پوستی مرتبط با سرطان خون باشند که ممکن است قرمز، بنفش یا قهوه ای به نظر برسد. در رابطه با آزمایش کبد بیشتر بخوانید.
• شمارش کامل خون (CBC): این آزمایش خون به پزشک اطلاع می دهد که آیا سطوح غیرطبیعی گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها دارید یا خیر. اگر لوسمی دارید، احتمالاً تعداد گلبول‌های سفید خونتان بالاتر از حد طبیعی است. در رابطه با ازمایش CBC بیشتر بخوانید.
• معاینه سلول های خونی: پزشک ممکن است نمونه های خون بیشتری را برای بررسی نشانگرهایی که وجود سلول های لوسمی یا نوع خاصی از سرطان خون را نشان می دهند، بگیرد. فلوسیتومتری و اسمیر خون محیطی آزمایش های دیگری هستند که ممکن است پزشک درخواست کند.
• بیوپسی مغز استخوان (آسپیراسیون مغز استخوان): اگر تعداد گلبول‌های سفید غیرطبیعی داشته باشید، ممکن است پزشک بیوپسی را انجام دهد. یک سوزن بلند که در مغز استخوان (معمولاً در استخوان لگن) وارد می شود، مایع را در طول عمل بیرون می کشد. نمونه مایع در آزمایشگاه برای سلول های سرطان خون مورد آزمایش قرار می گیرد. بیوپسی مغز استخوان به تعیین درصد سلول های غیر طبیعی در مغز استخوان کمک می کند و تشخیص سرطان خون را تایید می کند.
• تصویربرداری و سایر آزمایش‌ها: اگر علائم لوسمی بر استخوان‌ها، اندام‌ها یا بافت تأثیر گذاشته باشد، ممکن است پزشک رادیوگرافی قفسه سینه، سی تی اسکن یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) را تجویز کند. سلول های لوسمی در تصویربرداری نشان داده نمی شوند.
• پونکسیون نخاعی: پزشک ممکن است نمونه ای از مایع نخاعی را آزمایش کند تا ببیند آیا سرطان خون به مایع نخاعی اطراف مغز و نخاع سرایت کرده است یا خیر.

سرطان خون چگونه درمان می شود؟

درمان لوسمی به نوع سرطان خون، سن و سلامت کلی بدن و اینکه آیا لوسمی به سایر اندام ها یا بافت ها گسترش یافته است، بستگی دارد.

درمان های رایج اغلب شامل ترکیبی از موارد زیر است:

• شیمی درمانی: شیمی درمانی رایج ترین شکل درمان سرطان خون است. این شامل استفاده از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطان خون یا جلوگیری از تکثیر آنها است. در طول درمان، بیمار ممکن است مواد شیمیایی (دارو) را به صورت قرص، تزریق در رگ یا تزریق زیر پوست خود دریافت کند. معمولاً ترکیبی از داروهای شیمی درمانی را دریافت خواهد کرد.
• ایمونوتراپی (درمان بیولوژیک): این درمان از داروهای خاصی برای تقویت سیستم دفاعی بدن – سیستم ایمنی – برای مبارزه با سرطان خون استفاده می کند. ایمونوتراپی به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا سلول های سرطانی را شناسایی کرده و سلول های ایمنی بیشتری را برای مبارزه با آنها تولید کند.
• درمان هدفمند: این درمان از داروهایی استفاده می‌کند که برای حمله به بخش‌های خاصی از سلول‌های سرطان خون (مانند یک پروتئین یا ژن) طراحی شده‌اند که باعث می‌شود آنها از سلول‌های خونی طبیعی سبقت بگیرند. درمان‌های هدفمند ممکن است از تکثیر سلول‌های لوسمی جلوگیری کند، جریان خون سلول‌ها را قطع کند یا مستقیماً آنها را از بین ببرد. درمان هدفمند کمتر به سلول های طبیعی آسیب می رساند. نمونه هایی از داروهای درمان هدفمند شامل آنتی بادی های مونوکلونال و مهارکننده های تیروزین کیناز است.
• پرتودرمانی: این درمان از پرتوهای انرژی قوی یا اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطان خون یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. در طول درمان، یک دستگاه تابش را به نقاط دقیق بدن که سلول های سرطانی در آن قرار دارند هدایت می کند یا تشعشع را در کل بدن پخش می کند. توزیع اشعه در سراسر بدن ممکن است قبل از پیوند سلول های خونساز اتفاق بیفتد.
• پیوند سلول های خونساز (پیوند سلول های بنیادی یا مغز استخوان): این درمان سلول های خون ساز سرطانی که توسط شیمی درمانی و/یا پرتودرمانی کشته شده اند را با سلول های خونساز جدید و سالم جایگزین می کند. پزشک ممکن است این سلول های سالم را از خون یا مغز استخوان قبل از شیمی درمانی و پرتودرمانی خارج کند یا ممکن است از یک اهدا کننده باشد. سلول‌های جدید سالم تکثیر می‌شوند و مغز استخوان و سلول‌های خونی جدید تشکیل می‌دهند که تبدیل به گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌های مورد نیاز بدن می‌شوند.
• درمان با سلول T با گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR): این نوع جدیدی از درمان است که سلول‌های T بدن را که با عفونت مبارزه می‌کنند (سلول T یا لنفوسیت T نوعی سلول ایمنی است)، مهندسی می‌کند تا با سلول‌های سرطان خون مبارزه کنند و آنها را دوباره به بدن بیمار تزریق کند.

آزمایش‌های بالینی نیز برای آزمایش درمان‌های جدید سرطان در دسترس هستند. مزایا و خطرات احتمالی ثبت نام در یک کارآزمایی بالینی را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بسنجید.

مراحل درمان لوسمی چیست؟

بسته به برنامه درمانی، بیمار ممکن است درمان‌های مداوم سرطان خون را درازمدت یا در مراحل مختلف درمان دریافت کند. به طور کلی، درمان مرحله ای شامل سه بخش است. هر مرحله یک هدف خاص دارد.

• درمان القایی. هدف از بین بردن سلول های سرطان خون تا حد امکان در خون و مغز استخوان برای رسیدن به بهبودی است. در زمان بهبودی، تعداد سلول‌های خونی به سطح طبیعی باز می‌گردد، هیچ سلول لوسمی در خون یافت نمی‌شود و همه علائم و نشانه‌های بیماری ناپدید می‌شوند. درمان القایی معمولاً چهار تا شش هفته طول می کشد.
• تحکیم (همچنین تشدید نامیده می شود). هدف از بین بردن سلول های لوسمی کشف نشده باقیمانده است تا سرطان برنگردد. بیمار معمولاً درمان تثبیت را به صورت دوره‌ای، بیش از چهار تا شش ماه دریافت خواهد کرد.
• درمان نگهدارنده. هدف از بین بردن سلول های لوسمی است که ممکن است در دو مرحله اول درمان زنده مانده باشند و از بازگشت سرطان (عود) جلوگیری شود. درمان حدود دو سال طول می کشد.

در صورت بازگشت لوسمی ممکن است پزشک درمان را از سر بگیرد یا تغییر دهد.

در صورت تشخیص سرطان خون چه نتیجه ای می توان انتظار داشت؟

پیش‌بینی پیش‌آگهی لوسمی دشوار است زیرا تجربه هر فرد متفاوت است. نتایج به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

• ناهنجاری ها یا جهش های ژنتیکی. جهش های درون سلول های لوسمی مهمترین عامل پیش بینی کننده نتیجه هستند.
• نوع سرطان خون انواع خاصی از لوسمی با نتایج مطلوب تری نسبت به سایرین همراه است.
• شمارش سلول های خونی در زمان تشخیص. تعداد سلول های لوسمی در تشخیص می تواند در نتیجه نقش داشته باشد.
• سن. به طور کلی، هر چه سن در تشخیص کمتر باشد، نتیجه بهتری خواهید داشت.
• سلامتی. به طور کلی، هر چه در تشخیص خود سالم تر باشید، نتیجه بهتری خواهید داشت.
• پاسخ به درمان مدت زمانی که طول می کشد تا سرطان بهبود یابد، اغلب نشان دهنده موفقیت آمیز بودن درمان است.
• وجود سلول های لوسمی در سیستم عصبی مرکزی. درمان سلول های مایع نخاعی شما اغلب دشوارتر است.

در نهایت، پزشک قابل اعتمادترین منبع برای درک اینکه چگونه سرطان بر پیش آگهی منحصر به فرد تأثیر می گذارد می باشد. از آنها در مورد نتایج درمان بپرسید.

میزان بقای سرطان خون چقدر است؟

اگرچه تعداد موارد جدید لوسمی در ایالات متحده از دهه 1970 نسبتاً ثابت یا اندکی افزایش یافته است، میزان بقا نیز بهبود یافته است. با این حال، نتایج بلند مدت برای هر فرد متفاوت است.

مؤسسه ملی سرطان داده‌های بقای زیر را برای چهار نوع اصلی سرطان خون گزارش می‌کند:

آیا سرطان خون قابل درمان است؟

درمانی برای لوسمی وجود ندارد، اما این بدان معنا نیست که برخی افراد به بهبودی طولانی مدت نمی رسند. درمان سرطان خون به این معنی است که سرطان از بین رفته است، عود نمی کند و نیازی به درمان بیشتری نیست – اما در مورد لوسمی به سختی می توان به طور قطعی این موضوع را تشخیص داد.

از سوی دیگر، بهبودی طولانی مدت به این معنی است که هیچ علامتی از سرطان با یا بدون درمان وجود ندارد. بهبودی ممکن است از چند هفته تا چندین سال طول بکشد. سرطان خون ممکن است هرگز عود نکند. اگر چنین شود، پزشک ممکن است درمان‌های جدیدی را برای رسیدن به بهبودی توصیه کند.

تیم پزشکی می تواند به بهترین وجه به این سوال پاسخ دهد: “آیا از سرطان خون خود درمان شده ام؟” تیم پزشکی از نزدیک با بیمار همکاری خواهد کرد تا سلامت بیمار را کنترل کند و یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کند.

چه سوالاتی باید از پزشک خود در رابطه با لوسمی بپرسم؟

با یادگیری هر آنچه می توانید در مورد اینکه چگونه تشخیص سرطان شما ممکن است به طور منحصر به فرد بر شما تأثیر بگذارد، خود را قدرتمند کنید. این ایده خوبی است که یادداشت برداری کنید و یک دوست را در قرار ملاقات خود بیاورید. از پرسیدن سوال نترسید

سوالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• چه نوع سرطان خون دارم؟ در چه نوع سلولی؟ آیا این یک نوع سرطان با رشد سریع است یا کند؟
• لوسمی چقدر زود کشف شد؟
• گزینه های درمان من چه هستند؟
• مزایا و خطرات هر نوع درمان چیست؟
• کدام برنامه درمانی برای من مناسب تر است؟ چرا؟
• درمان از چه زمانی باید شروع شود؟
• درمان (و هر مرحله از درمان) چقدر طول خواهد کشید؟
• چه مدت در بیمارستان خواهم بود؟
• عوارض درمان چیست؟ برای پیشگیری یا کاهش این عوارض چه باید کرد؟
• اگر بخواهم بچه دار شوم چه؟ گزینه های من برای حفظ باروری چیست؟
• میزان موفقیت/نرخ بقا برای نوع لوسمی من چقدر است؟
• آیا باید در کارآزمایی بالینی ثبت نام کنم؟